معنی اسم گیسو

با آمدنش، نسیمی نرم وزید بر دستانم، مثل رقص شاخه های بید در هوای بهاری. آوایی شیرین در گوشم پیچید، مثل زمزمه ای از دل قصه های هزار و یک شب؛ دختری که حضورش، بوی یاس و نقره ی مهتاب داشت.

تاب نگاهش، مثل خطوط نرمی از نور در سپیده دم، روان و بی انتها. لطافتش را نمی شد در کلمات ریخت؛ دختری که با هر حرکتش، شکوه زنانگی را از نو معنا می کرد. آمده بود تا به دنیا بیاموزد زیبایی یعنی نرمی، یعنی آرامش، یعنی هنرمندی بی صدا.

در کنار او، زمان کندتر می گذشت؛ مثل گیسوانی که در باد می پیچد، بی عجله، بی جهت. با هر لبخندش، انگار باغی شکوفه می زد. لطافتش تنها ظاهر نبود، قلبش نیز بافته ای از محبت و صبر بود.

او تندیسی از ناز بود، از نور، از هنر. دختری که از روز نخست، می دانستم نامش خودش شعر است؛ بی نیاز از تکرار، بی نیاز از توصیف.