معنی اسم گندم

وقتی آمد، عطر روستا را با خودش آورد؛ بوی خاک خیس خورده، بوی زندگی. چشم هایش مثل طلوع آفتاب روی مزارع، پر از روشنی و امید بود. گویی دختری از دل زمین روییده تا دستان مادر را گرم تر از همیشه کند.

لبخند کوچکش یادآور تابستان های بی پایان بود. مثل خوشه های طلایی، لطیف و پر برکت. در هر نگاهش، شوق باروری بود، دختری که آمده تا مهر را، برکت را، و نرمی عشق را در خانه جاری کند.

دلش، مثل دشت های باز، آرام و پاک بود. روحش گرمی داشت، از آن نوعی که فقط زمین می شناسد، وقتی دل سپرده ی باران می شود. او آمده بود تا حضورش پُرکند هر گوشه ی دل را با نور و نان و نوازش.

در آغوشش، حس خاک بود و بوی آفتاب. آمدنش نه فقط کودکی دیگر، که معجزه ای خاموش از دل مادر طبیعت بود؛ دختری ساده و صمیمی که خانه را خانه تر کرد.