معنی اسم کاملیا

او آمد، همانند شکفتن آرام گلی کمیاب در نخستین روزهای بهار. لطیف، نجیب، با نوری از جنس آرامش در نگاهش. چیزی در حضورش هست که دل را نرم می‌ کند؛ گویی با هر قدم، نسیمی از مهربانی می‌وزد و رد پایی از نوازش در فضا به جا می‌ گذارد.

در آغوش مادر، همچون برگ‌های مخملی و سپید، به نرمی می ‌تپد. صدایش آرام است، اما پر از زندگی. نگاهش معصومانه، اما آگاه از حسی ژرف. هر بار که لبخند می ‌زند، جهان رنگی دیگر می‌ گیرد؛ رنگی شبیه لطافت گل‌های باغی دور از هیاهو.

او نه فقط کودکی ‌ست شیرین، که نمادی‌ست از زیبایی درونی، از تعادل، از نرمی در عین ایستادگی. بودنش، تداعی رنگ‌ های ملایم طبیعت است، جایی میان گلبرگ ‌ها و آرامش باران. حضوری که حتی در سکوت نیز سخن می ‌گوید.