معنی اسم پگاهان

نخستین صبحی که او را در آغوش گرفتی، جهان برایت حال وهوایی تازه پیدا کرد؛ انگار سپیده دمی نرم و آرام درونت طلوع کرده باشد. همان لحظه فهمیدی که روشنایی می تواند از جایی دورتر از افق بیاید؛ از چشمان ریزی که با کنجکاوی به صورتت نگاه می کرد و گرمای دلنشینی را در قلبت می نشاند. آن لحظه، آغازی بود برای روزهایی که عشق معنای واقعی اش را نشان می دهد.

لبخندهای صبحگاهی اش، همچون نوری پنهان، هر گوشه از خانه را روشن می کند. حتی قبل از آنکه روز آغاز شود، گرمای وجودش فرصتی می آفریند تا تو با آرامشی عمیق تر بیدار شوی. صدای نفس های آرامش شبیه نوایی کوتاه و لطیف است؛ آوایی که از درون زندگی می جوشد و تو را به آینده ای تازه دعوت می کند. او با هر نگاه کوچک خود، معنای امید را از نو می نویسد.

روزهای تو با وجود او شکلی گرم تر و روشن تر پیدا کرده اند؛ انگار هر صبح با وعده مهربانی آغاز می شود. تو در کنار این کوچولوی دوست داشتنی، دوباره یاد می گیری که لبخند چطور می تواند آغازی برای تمام لحظه های خوب باشد. حضورش مانند سپیده ای ست که هر روز در قلبت طلوع می کند و تو را به جهانی آرام تر و عاشقانه تر هدایت می کند.