معنی اسم پانیسا

در لحظه ای آرام و سپید، دختری چشم به جهان گشود که نگاهش، شب های خاموش را روشن می کند. حضوری که شبیه طلوع خورشید است، گرم و بی ادعا. او لبخند می زند و با هر دمش، گل ها جان تازه می گیرند. خانه با خنده هایش زنده است و دلِ مادر، در برابر این همه لطافت، آرام می گیرد.

چشمانش چون برکه ای آرام، تصویر مهربانی را بازتاب می دهد. وقتی سخن می گوید، واژه ها رنگی تازه می گیرند و هر جمله اش بوی عشق دارد. او از تبار نرمی و آرامش است؛ مانند نسیمی که بی صدا بر شانه ی بهار می نشیند. در وجود کوچکش، رازی از لطافت و وقار نهفته که هر نگاهی را به احترام وامی دارد.

آینده اش، پر از شکوفه های امید است؛ دختری که با مهرش، جهان پیرامون را روشن تر می کند. شاید روزی خودش هم نداند که چقدر حضورش، تکیه گاه عشق و صبوری است. اما مادر می داند؛ از همان نخستین لحظه ای که دست های کوچکش را در آغوش گرفت، فهمید که زندگی معنای تازه ای پیدا کرده است.