معنی اسم وجیهه

خانه با حضور او معنای دیگری پیدا میکند؛ انگار نور، راه خودش را بلد است و دقیقاً جایی میتابد که باید. نگاهش شفاف و آرام است، مثل آبی که هیچ تلاطمی ندارد اما عمقش را نمیشود نادیده گرفت. مادر هر بار که به او خیره میشود، حس میکند زیبایی میتواند بیصدا باشد و وقار، آرامش را در آغوش بگیرد.

رفتارش نرم و سنجیده است، حتی وقتی کودکانه میخندد، چیزی از متانت در آن موج میزند. لبخندش دل را بیدلیل قرص میکند و حضورش مثل عطری ملایم در فضا میپیچد. دستانش وقتی در دست مادر گم میشوند، حس امنیتی میسازند که هیچ واژهای توان توصیفش را ندارد.

در سکوتهای کوتاه میان نگاهها، جهانی از آرامش شکل میگیرد. او مثل نوری است که مستقیم نمیتابد، اما همه چیز را روشن میکند. بودنش یادآور این است که زیبایی واقعی، فریاد نمیزند؛ آرام میآید، مینشیند و دل را خانهی خودش میکند. مادر با او، معنای وقار و مهر را دوباره یاد میگیرد.