معنی اسم هیما

از همان لحظه ای که نخستین تپش های کوچک را زیر دستانم احساس کردم، فهمیدم قرار است معنای تازه ای در آغوشم متولد شود. دنیایم ناگهان به رنگ های نرم و روشن آغشته شد؛ انگار گلبرگ های بهاری روی پنجره دل می نشینند و نور صبحگاهی را آرام تر می کنند. می خواستم صدایی برای این لطافت پیدا کنم؛ آوایی که هر بار گفته می شود، هوای خانه را خوشبو کند و به دل ها آرامش ببخشد.

روزی را تصور کردم که لبخندش شکوفه می دهد؛ وقتی می خندد، بارانِ ریز و شفاف از سقف آسمان می چکد و خاک تشنه دلم را زنده می کند. می خواستم انتخابم شبیه همین باران باشد؛ کوتاه، زلال و مهربان. آوایی که وقتی صدا زده می شود، موجی از خنکای کوهستان و آفتاب ملایم دامنه ها را با خود بیاورد و هر خستگی را از تن دور کند. چیزی که هم وقار داشته باشد و هم ناز کودکانه؛ هم در گوش بنشیند و هم در دل بماند.

حالا خیال می کنم هر بار که او را صدا بزنم، نسیمی خنک از پنجره به درون می وزد و پرده ها را آرام تکان می دهد. صدایی که قرار است با نخستین گام ها، نخستین کلمات و نخستین رؤیاهایش همراه شود و در دفتر زندگی اش مثل نخ نقره ای بدرخشد. انتخابی ساده، پاک و دلنشین؛ شبیه صبح های تازه، شبیه لبخند بی دلیل، و شبیه نوری که روی گونه هایش می رقصد.