معنی اسم نسرین

از لحظه ای که در دلت جوانه زد، انگار بهار زودتر از موعد رسید. نسیمی ملایم در وجودت پیچید و آرام آرام، خانه ات را لبریز از بوی تازه زندگی کرد. هر صبح، با نوازشِ این حس نو، چشم هایت را باز می کردی و لبخند می زدی به گلی که هنوز شکوفا نشده، اما تمام وجودت را شکوفه باران کرده بود.

برای او، نامی می خواستی به لطافت سپیده دم. آوایی که وقتی بر زبان می نشیند، طراوتی شیرین در دل می دمد. چیزی که نه فقط زیبا، که دل نواز باشد؛ به سان گلی وحشی و آزاد که بی نیاز از تجمل، با رایحه اش دل ها را تسخیر می کند. نامی که اگر روزی صد بار هم صدایش بزنی، باز هم دلت نلرزد از تکرار.

تو دنبال واژه ای بودی که تصویر دخترت را کامل کند؛ تصویری از لطافت، وقار و بی نیازی. انتخابت ساده نبود، چون می دانستی هر واژه ای لیاقت زمزمه شدن با عشق را ندارد. تنها یکی از میان صدها، می توانست حس حضور او را، آن طور که هست، روایت کند: نرم، آرام، اما فراموش نشدنی.