معنی اسم مهدیار

گاهی دلت می خواهد فرزندت نه تنها در آغوشت، که در مسیر زمان هم گم نشود. انگار باید نامش نوری باشد برای آینده، تکیه گاهی آرام، نشانه ای از جهت درست. در دل این واژه، رگه ای از آرامش جاری ست؛ مثل صدای خش خش برگ ها در جاده ای که به سوی روشنایی می رود.

او از همان لحظه ی شکل گیری، حامل نشانه ای از هدایت شد؛ ردپایی از پاکی در هیاهوی جهان. حس عمیقی از معنویت در جان نامش ریشه دوانده؛ حسی که در دل تو نیز جوانه می زند، وقتی آرام نگاهش می کنی و بی صدا لبخند می زنی.

این نام، تنها ترکیب چند حرف نیست. خاطره ای است از دعاهای شبانه، از اشک هایی که در دل آرام گرفتند و از ایمانی که در تاریکی نور شد. وقتی او را صدا می زنی، انگار جهان اندکی متوقف می شود تا صدای تو را بهتر بشنود.

و هر بار که نگاهش می کنی، با خود می گویی: او نه فقط فرزند من، که مسیری ست به سوی مهر، آرامش، و معنا. گویی آمده تا جهان تو را معنا کند، با حضوری بی تکلف اما عمیق، درست مثل نوری که راه را نشان می دهد بی آنکه دیده شود.