معنی اسم قمرالملوک

نوری ملایم و صمیمی صبح را به خانه می آورد و با حضورِ کوچکی، آن فضا را غرقِ لطف می کند. قدم های نرم او مانند خوابِ آرامِ باغی هستند که بیدار می شود؛ هر گام بانشاط، قلب مادر را به تپش می آورد و خانه را پر از آهنگی لطیف می سازد. نگاهش مانند مهتابی رقیق است که در سکوت شب، دل را به آرامش می برد.

دست های کوچک او، وقتی اشیا و گل ها را لمس می کنند، انگار که دستِ هنرمندی به نقاشیِ زندگی می زند؛ همه چیز نرم تر، لطیف تر و دوست داشتنی تر می شود. لبخندش همانند تابشِ مهربانی ست که غبار هر اضطرابی را می زداید و امید را جای گزین می کند. صدایش، شیرین و ملایم، فضای خانه را با نغمه ای از صفا پر می کند.

در آغوشِ مادر آرام می گیرد و جهان به جایی امن و صبور بدل می شود؛ مکانی که در آن زمان معنا ندارد و فقط محبت جاری ست. بودنِ او یادآورِ نورِ ثابتِ امید است؛ نوری که در دلِ ساده ترین لحظه ها می درخشد و خاطره هایی لطیف به جای می گذارد. هر لحظه با او، قطعه ای از زندگی را با رنگِ مهر می آراید.