معنی اسم قصیده

ای روشنایی صبحگاهان دل، ای نغمه ی نسیم های نرم در سکوت شب! هر گام تو چون بارانی ملایم بر خاک تشنه ی زمین می نشیند و هر نگاهت، شعله ای آرام در دل خسته ی مادر می افروزد. لبخندت، تابشی است که سایه ها را می زداید و سکوت خانه را به آواز پرندگان و زمزمه ی برگ ها پیوند می دهد.

دست هایت سبک و لطیف، همچون شاخه های جوان در بهار، هر لحظه که لمس می کنند، زندگی تازه ای در پیرامون جاری می سازند. صدایت، قطره های باران در صبحی مه آلود، نرم و دلنشین، فضای خانه را پر از آرامش و امید می کند. و هر گامی که بر زمین می نهی، گویی جهان را به رقصی آهسته و شاعرانه دعوت می کنی.

تو همچون نسیمی هستی که پس از طوفان می آید، خستگی ها را می شوید و دل ها را تازه می کند. حضور تو، چراغی است که مسیر دل را روشن می کند و با هر نگاه، هر لمس و هر نغمه، زندگی را پر از مهربانی، آرامش و زیبایی می نماید. حتی سکوتت، سرشار از عشق است، و مادر درمی یابد که با بودن تو، همه چیز روشن و دلنشین شده است.

ا