معنی اسم غانیه

او با خود گرما آورد؛ گرمایی نرم که نه می سوزاند و نه سنگین است. حضورش مثل نغمه ای آهسته بود که در دل خانه پیچید و فضا را صمیمی تر کرد. نگاهش پر از زندگی بود، پر از حس کفایت و اطمینان، انگار چیزی در درونش کامل بود و نیازی به اثبات نداشت. مادر در نگاه او آرامش می یافت.

حرکت هایش طبیعی و بی تکلف بود. لبخندش ساده اما اثرگذار، مثل نوری که بی اجازه وارد دل می شود. صدایش وقتی شنیده می شد، حس وفور می آورد؛ حسی که می گفت همه چیز کافی ست، همین لحظه، همین بودن. او یاد داد که غنا فقط در داشتن نیست، در حس رضایت و آرام گرفتن هم هست.

کنار مادر، جهانی شکل می گرفت که در آن کمبود معنا نداشت. سکوت ها گرم بودند و لحظه ها پُر. او با حضورش نشان داد که بعضی دل ها خودشان خانه اند؛ جایی امن، مهربان و بی نیاز. هر روز با او، تمرینی بود برای قدردانی از زندگی، همان طور که هست.