معنی اسم عفیفه

حضورش آرام و بی صداست، شبیه نوری که از پشت پرده وارد خانه می شود و بی آنکه چشم را آزار دهد، همه چیز را روشن می کند. وقتی در آغوش مادر جا می گیرد، سکوتی دلنشین در فضا می نشیند؛ سکوتی پر از امنیت و اطمینان. نگاهش شفاف است، مثل آب زلالی که هیچ آشوبی در آن راه ندارد و دل مادر را به آرامشی عمیق می رساند.

در حرکاتش وقاری لطیف موج می زند؛ نه از جنس فاصله، بلکه از جنس نجابت. دستان کوچکش وقتی به چیزی می رسند، انگار با احترام لمس می کنند، گویی از همان آغاز یاد گرفته که جهان را با مهربانی و مراقبت ببیند. لبخندش آرام است و بی ادعا، مثل گل سفیدی که در گوشه ای از باغ می روید و بی آنکه فریاد بزند، دیده می شود.

مادر هر بار که به او نگاه می کند، حس می کند دنیا امن تر شده است. بودنش یادآور پاکی صبح های زود و دل هایی است که هنوز خسته نشده اند. در کنار او، زندگی ریتم آهسته تری می گیرد؛ ضربانی نرم که از عشق، احترام و آرامش ساخته شده است. او آمده تا خانه را با سکوتی روشن و نوری نجیب پر کند.