معنی اسم شایگان

صبحی را تصور کن که خورشید آرام از دل افق سر برمی آورد و روشنایی اش را چون لبخندی مادرانه بر زمین می پاشد. در دل این روشنایی، ندایی به یاد می آید که بوی بزرگی و جاودانگی دارد؛ همان گونه که رودخانه ها بی وقفه جاری می شوند و آسمان هیچ گاه از بخشش نور خسته نمی شود.

در میان واژه ها و صداها، این نام همچون دانه ای است که در خاکی پررمز و راز جوانه می زند و ریشه هایش را تا ژرفای زمین می فرستد. مادر وقتی نگاهش را به فرزند می دوزد، او را همچون درختی می بیند که سایه اش قرار دل و میوه اش شیرینی جان خواهد شد. هر حرف این صدا شبیه پنجره ای است رو به افق های امید و آرزو.

و چه باشکوه است وقتی قلب کوچک کودک با این نشان، آهنگ زندگی را می تپد. در گوش زمان، پژواکی از بزرگی و ارزش طنین انداز می شود؛ گویی زمین و آسمان بر او دست افشانی می کنند. مادر در آغوشش نسیمی از جاودانگی حس می کند؛ نسیمی که بذر شرافت و افتخار را در روزهای آینده می کارد.