معنی اسم راشن

گویی از دل کوه آمده، با صدایی شبیه نسیم سرد سحرگاهی که لای برگ های خواب آلود می پیچد. با نگاهی که در آن گرماست، اما نه مثل خورشید؛ بیشتر شبیه شعله ای آرام که در دل زمستان می سوزد و خانه را روشن نگه می دارد. او آمده تا معنای دیگری از روشنی باشد، از نوری که زادهٔ سکوت است.

دل ات واژه ای می خواهد که نرم باشد و در عین حال قوی. مثل پرنده ای که در عین ظرافت، راه باد را بلد است. حضوری که در آن آرامش هست، اما نه از جنس خاموشی؛ بیشتر از جنس اطمینان. انگار خودش می داند که چرا آمده و دنیا هم تسلیم این دانایی ست.

بودنش، رنگ خاصی دارد. نه سفید است و نه طلایی، چیزی بین غروب و سپیده دم؛ روشن، ولی عمیق. وقتی در کنارت است، همه چیز بی دلیل، بهتر می شود. دل گرم تر، سبک تر، و انگار هر لحظه ات دلیل تازه ای برای لبخند پیدا می کند.