معنی اسم دیار

گاهی تنها یک واژه کافی ست تا تصویر سرزمینی آرام در ذهن نقش ببندد. جایی که نسیم مهربانی از لابه لای کوه ها و دشت ها می وزد و کودک، نخستین لبخندش را زیر سقف امن آن سرزمین می زند. آن واژه، با خود بوی خاک باران خورده و قصه های مادربزرگ را می آورد؛ واژه ای که ریشه در احساس، اصالت و پیوند دارد.

هر بار که این نام در ذهن می نشیند، گویی نقشه ای از سرزمین دل خواه پیش چشم باز می شود؛ سرزمینی که شاید واقعی نباشد، اما در دل، خانه کرده. جایی که آغوش طبیعت و دل خوشی های ناب کودکی با هم گره خورده اند و هر واژه اش، مرهمی ست بر دل تنگی ها.

انتخاب چنین واژه ای برای فرزند، شبیه ساختن پلی ست میان گذشته و آینده؛ پلی از معنا، هویت و عشق. انگار مادری، با نگاه به آسمان شب، نامی را از ستاره ها برمی گیرد تا چراغ راه فرزندش باشد. این واژه، نه تنها موسیقی دارد، بلکه پیام آور تعلق و استواری است.