معنی اسم درین

از همان لحظه های نخست، بودنش شبیه نسیمی خنک در ظهر تابستان بود. بی صدا آمد، اما همه چیز را تغییر داد. مادر با هر نفس او، حس می کرد فضای خانه سبک تر شده است. نگاهش عمق داشت؛ انگار از جایی دورتر از زمان آمده باشد، جایی که آرامش هنوز قانون اصلی زندگی است.

صدایش، حتی وقتی چیزی نمی گفت، شنیده می شد. حضوری داشت که دل را مطمئن می کرد. دستانش وقتی به لباس مادر گره می خورد، حس پناه را زنده می کرد؛ همان حس قدیمی که می گفت «همه چیز خوب می شود». او بلد بود بدون کلمه، محبت را جاری کند؛ با سکوت، با لبخند، با نفس های آرام.

شب ها که خانه در سکوت فرو می رفت، بودنش مثل چراغی کم نور اما مداوم می درخشید. مادر می دانست که این روشنایی خاموش نمی شود. حضورش شبیه آب زلالی بود که آرام از دل سنگ می گذرد و راهش را پیدا می کند. او آمده بود تا دل را آرام کند و زندگی را نرم تر بسازد.