معنی اسم حشمت

وقتی برای اولین بار به دنیا آمد، چیزی در وجودش بود که نمی شد به سادگی از کنارش گذشت. شاید نوعی وقار ذاتی، یا نوری که بی صدا اما قاطع، در چشمانش می درخشید. همان لحظه فهمیدم قرار نیست فقط یک کودک باشد؛ آمده تا حضورش معنا بسازد.

صدای نفس هایش آرامش را بر دلم می نشاند، اما رفتارش... رفتارش شبیه بزرگ مردی بود که هنوز فرصت نیافته جهان را بشناسد. گاهی ایستاده تماشا می کرد، نه با شیطنت کودکانه، که با تیزبینیِ کسی که آینده را لمس می کند.

در آغوشم که بود، حس می کردم تکیه گاه من است. عجیب است که چطور یک وجود کوچک می تواند این همه قدرت بی کلام داشته باشد. نگاهش نه فقط معصومانه، که سراسر احترام و اعتبار بود؛ گویی احترام در تار و پود جانش تنیده شده.