معنی اسم آژیار

سپیده که از دل کوه می دمد، نوری لطیف روی گونه های زمین می رقصد؛ همان نوری که در دل مادر جرقه ی عشقی جاودانه می زند. این واژه، مثل نسیمِ سحرگاهی، نویدِ تولدی پاک و زلال را می دهد؛ حضوری آرام که عطرِ روشنایی را در دل خانه می پراکند و گوشه گوشه ی جان را به ترنم امید می سپارد.

در میان واژه ها، گاهی صدایی می درخشد که یادآورِ رودخانه ای درخشان در دل دشت های شمالی است؛ ریشه ای از زبانِ ترکی، آمیخته با لطافت و نجابت. معنا در آن جاری ست، همچون نغمه ای از آرامش و زیبایی که بر دل می نشیند و دلِ مادر را لبریز از شوق می کند.

گاه نسیمی از آینده می وزد و دستان کوچکی را در بر می گیرد؛ دستانی که قرار است جهان را با نرمی و لبخند دگرگون کند. در نگاهش روشناییِ صبح موج می زند و در حضورش، حسِ زندگی دوباره معنا می یابد. این نام، چون ترانه ای عاشقانه، یادآورِ نوری است که هرگز خاموش نمی شود.