معنی اسم نوحا

از همان روزهای نخست، صدای بودنش مثل موجی آرام در ساحل قلبت نشست. حسی در وجودت ریشه زد که انگار فراتر از این جهان کوچک است؛ شبیه ندایی دوردست، اما آشنا، که تو را صدا زد تا مادری شوی برای روحی ازلی. دل بستی به نوری که هنوز طلوع نکرده بود، اما حضوری روشن در جانت داشت.

برای چنین روحی، واژه ای می خواستی که از جنس آب و ایمان باشد. آوایی که با خود، زمزمه ای از صبر بیاورد و در عمق خود معنایی پنهان کرده باشد؛ معنایی که وقتی کشفش می کنی، دلت می لرزد و آرام می گیرد. همان طور که مادر، پیش از شنیدن اولین کلمه از لب های کودک، زبان دل او را می فهمد.

انتخاب آسان نبود. تو دنبال واژه ای بودی که هم نجیب باشد، هم متفاوت، هم عمیق و هم تازه. چیزی که در گوش زمان بپیچد و ردّی از امید، طمأنینه و بزرگی در دل بگذارد. و آنچه یافتی، درست مثل نگاه اولین روز تولدش، ترکیبی بود از سکوت و معنا؛ از آغوش و آینده.