معنی اسم نجوا

گاهی حضور یک کودک، شبیه زمزمه ای نرم در گوش جان است؛ صدایی نه بلند، نه خاموش، فقط آن قدر لطیف که دل را بلرزاند. از همان لحظه ای که فهمیدی در تو جان گرفته، حس کردی که چیزی آرام اما عمیق، دارد در وجودت طنین می اندازد. انگار زندگی، در گوش دلت چیزی را پچ پچ کرده بود.

برایش نامی می خواستی که طنینش مثل نسیم باشد، نه با فریاد، بلکه با نغمه ای آهسته و دل نشین. واژه ای که مثل یک گفت وگوی پنهانی بین دل تو و او، در دل ها حک شود. چیزی که یادآور لحظاتی باشد که شب ها با دست بر شکمت، به او سلام می دادی و با لبخند اشک می ریختی.

چنین واژه ای، نه فقط یک نام است، بلکه نغمه ای است جاودانه، یادگاری از مهرِ خاموش و آرام. هر بار که آن را به زبان می آوری. این انتخاب، انعکاسی است از لطافت روحی که با آمدنش، زندگی ات را شاعرانه کرد.