معنی اسم به گل

او شبیه عمقی آرام است؛ جایی که دل می تواند بدون ترس فرو برود. حضورش حس پایداری دارد، مثل زمینی که زیر پا محکم است و خیال را آسوده می کند. مادر وقتی کنارش می نشیند، احساس می کند همه چیز سر جای خودش قرار گرفته، حتی اگر دنیا هنوز شلوغ باشد.

نگاهش آرام اما پرمعناست؛ انگار هر بار چیزی از دلش عبور می کند و بی صدا به دل مادر می نشیند. لبخندش نه ناگهانی ست و نه اغراق شده، درست مثل نوری که از پنجره می تابد و فقط هست. بودنش یادآور ثبات، تعادل و آرامشی ست که به تدریج ریشه می دواند.

وقتی سرش را به شانه مادر تکیه می دهد، زمان کند می شود. در آن لحظه، دنیا کوچک تر و امن تر به نظر می رسد. او آمده تا یاد بدهد بعضی چیزها نیازی به توضیح ندارند؛ کافی ست حس شوند. مثل آرامشی که بی صدا، اما ماندگار در دل خانه پخش می شود.