معنی اسم ذاکره

او با خود خاطره می آورد؛ حتی پیش از آن که چیزی را بشناسد. نگاهش عمیق است، انگار چیزی قدیمی و آشنا را به یاد دارد. حضورش در خانه مثل ورق زدن آرام یک دفتر قدیمی ست؛ پر از حس، پر از معنا. مادر در کنار او، به ریشه ها و آرامش های گمشده فکر می کند.

حرکت هایش آهسته و سنجیده اند، گویی هر قدم را با دقت برمی دارد. لبخندش کوتاه اما عمیق است و در دل می ماند. صدایش، حتی وقتی آرام است، پر از معناست؛ مثل نجواهایی که فقط دل آن ها را می فهمد. خانه با بودنش، حال وهوایی امن و آشنا می گیرد.

شب ها، وقتی در سکوت کنار مادر می خوابد، حس تداوم در فضا جریان پیدا می کند. انگار گذشته و آینده به هم می رسند و لحظه حال، ارزشمندتر می شود. حضورش یادآور این است که بعضی دل ها، برای حفظ کردن آمده اند؛ برای نگه داشتن نور، مهر و خاطره.