معنی اسم چهرفروز

صبح که از راه می رسد، نور آرامی روی دیوارها می لغزد و حضور او مثل روشن شدن چراغی کوچک در دل خانه است. انگار با هر قدم کوتاهش، فضا جان تازه می گیرد و سکوت، رنگ مهربانی به خود می بیند. نگاهش شفاف و آرام است؛ نگاهی که مادر را به صبر، به لبخند و به نفس عمیق دعوت می کند. بودنش شبیه سپیده ای ست که بی صدا می آید و دل را روشن می کند.

دستان کوچکش وقتی در هوا حرکت می کنند، انگار نور را لمس می کنند. لبخندش گرم است و آرام، مثل شعله ای نرم که نه می سوزاند و نه خاموش می شود. صدایش، حتی وقتی چیزی نمی گوید، پر از اطمینان است؛ حسی از امنیت که در گوشه گوشه خانه می نشیند. مادر با تماشای او، دوباره به زیباییِ ساده زندگی ایمان می آورد.

شب ها، وقتی در آغوش مادر آرام می گیرد، دنیا کندتر می شود. نفس های منظمش، دل را آرام می کند و حضورش مثل نوری ست که تاریکی را عقب می زند، بی هیاهو و بی ادعا. او یادآور این است که روشنی همیشه بلند نیست؛ گاهی فقط باید بود، نفس کشید و جهان را روشن تر کرد.