معنی اسم قمرالزمان

نوری آرام از پنجره می تابد و لحظه ای صمیمی را رقم می زند؛ لحظه ای که حضور کوچکی همه چیز را به لطافتِ تازه ای می کشاند. قدم های نرم او همچون وزش نسیمِ صبح بر شاخسار دل می لغزند و فضای خانه را با آهنگی رقیق پُر می کنند. نگاهش پر از حیرت و مهر است؛ گویی جهان را هر بار نو می بیند و مادر را نیز با خود به آن سفر می برد.

دستان کوچک و مهربانش وقتی به گلدان ها و اسباب می رسند، همه چیز را تازه می کنند؛ حرکتی ساده که نشان از نیروی آرامِ زندگی دارد. لبخندش همچون شعاعی گرم است که در روزهای معمولی نیز امید می افشاند. صدای نرم و لطیفش، همانند زمزمه ای از طبیعت، قلب خانه را پر از ساز و سکوتی دوست داشتنی می کند.

آغوش مادر، دریایی امن است که کودک در آن شناور می شود و دنیا را با اطمینان می بیند. بودنِ او یادآور آن است که هر لحظه یِ ساده می تواند معنایی بزرگ داشته باشد؛ یک لمس، یک نگاه، یک نفسِ مشترک. هر روز با او، دفترِ خاطراتی از نور، مهر و آرامش ورق می خورد.