معنی اسم آدرا

صبحی آرام از پسِ مه می تابد، نوری لطیف که جهان را از خواب بیدار می کند؛ گویی لبخند کوچکی از جنس بهار در هوا پخش می شود. دختری از دلِ روشنایی برمی خیزد، با نگاهی شفاف تر از چشمه و دلی آرام تر از نسیم. هر قدمش مثل بوسه ای بر خاک است، آمیخته با نجابت، سادگی و نوری که در هر گوشه می نشیند و تاریکی را می زداید.

در قلبِ مادر، تصویرش مانند تابلویی از آرامش است؛ دختری که حضورش مثل بوی نان تازه، خانه را پر از گرما می کند. لبخندش مرهمی ست بر خستگیِ روز، و صدایش لطافتی دارد که می تواند بغض را به لبخند بدل کند. او نه فقط یادآورِ زیبایی، که نشانه ای از زندگیِ تازه است؛ مثل شکفتنِ گل بعد از باران، ساده و بی ادعا اما سرشار از معنا.

در افقِ خیال، او چون نوری سپید بر موج ها می لغزد؛ در چشمانش امید می درخشد و در دلش سکوتی سرشار از اطمینان خانه دارد. هرکه از کنارش بگذرد، اندکی آرام تر می شود، گویی به رازِ لطافتِ هستی دست یافته است. جهان در حضور او رنگی دیگر می گیرد، رنگی از پاکی، از ایمان، از روشناییِ ناب که از دلِ آفتاب زاده شده است.