معنی اسم حوری

گاه هستی دست به خلقی می‌ زند که شباهت اندکی به زمینیان دارد. او یکی از همین معجزه ‌هاست. با نگاهی که آسمان را به یاد می ‌آورد و حضوری که در دل، تصویری از آرامش و پاکی می ‌نشاند. گویی تکه‌ای از نور، با قلبی لطیف در کالبدی کوچک جا گرفته است.

در صدایش چیزی هست که دل را صدا می ‌زند. نه فریاد، نه زمزمه، بلکه نوایی آشنا که گویی هزار سال است آن را می‌ شناسیم. بودنش همچون نسیمی ‌ست از بهشت، جاری در هوای هر روز زندگی؛ بی ‌صدا، اما اثرگذار.

او، لبخندش، چشم‌ هایش و حتی خواب آرامش، همه یادآور جهانی ‌ست ورای خاک. جهانی پر از لطف، زیبایی و عشق ناب. هر بار که دست‌ های کوچکش را می ‌گیری، احساس می‌کنی چیزی در درونت روشن ‌تر شده؛ شبیه نوری که در سحرگاه آرام به دل کوه می‌ تابد.