وادار کردن کودک نوپا به گوش دادن

با مطالعه این مقاله چند استراتژی ساده را که به کودک نوپای شما مهارت‌های لازم برای شنونده خوب شدن را آموزش می‌دهد و وادار کردن کودک نوپا به گوش دادن را، یاد بگیرید. قشر جلوی مغز کودکان نوپا هنوز در حال رشد است، بنابراین مهارت‌هایی مانند کنترل تکانه و استدلال منطقی هنوز توسعه نیافته‌اند. این مسئله اصلی‌ترین دلیل ناامیدی والدینی است که شکایت می‌کنند کودک نوپایشان “گوش نمی‌دهد”. در واقع، آن‌ها اغلب خوب گوش می‌دهند و قوانین را می‌دانند، اما نمی‌توانند همیشه به طور منظم آن‌ها را رعایت کنند، زیرا هنوز کنترلی روی رفتار خود را ندارند.

اکثر کارشناسان اکنون معتقدند که “تایم اوت” برای کودکان نوپا مؤثر نیست و حتی به رشد سالم آن‌ها آسیب می‌رساند. کودک نوپای خود را به دلیل رفتاری که به خاطر مرحله‌ی رشد مغزی خود نمی‌تواند کنترل کند، تنبیه نکنید.

در ادامه مقاله نکاتی برای برقراری ارتباط با کودک نوپا برای شما آورده شده است.

در سطح او قرار بگیرید

هر پدر و یا مادری خیلی زود متوجه می شوند که ایستاده و روی سر بچه فریاد زدن به ندرت تأثیر مطلوبی دارد (چه برسد از اتاق دیگر). بنشینید یا کودک خود را بغل کنید تا بتوانید در چشمان او نگاه کنید و توجه او را جلب کنید.

تماس چشمی مهم است و وقتی رو در رو با کودک خود هستید بهترین کارکرد را دارد. اگر هنگام یادآوری خوردن صبحانه در کنار او بنشینید یا هنگام گفتن اینکه چراغ را خاموش می‌کنید بر روی تخت او بنشینید، او با دقت بیشتری گوش خواهد داد.

واضح صحبت کنید

پیام خود را به وضوح، ساده و با اقتدار اما آرام بیان کنید. اگر مدت طولانی در مورد موضوعی صحبت کنید، کودک شما تمرکز خود را از دست می‌دهد. پیدا کردن نقطه‌ی اصلی یک پیام طولانی مانند “هوا خیلی سرده و تازگیا هم مریض بودی، پس می‌خوام قبل از بیرون رفتن ژاکت خودت رو بپوشی” دشوار است.

از سوی دیگر، “وقت پوشیدن ژاکته” کاملاً واضح است. اگر کودک شما در واقع انتخابی ندارد، پیام خود را به شکل سوال بیان نکنید. “وقت نشستن رو صندلی ماشینه” تأثیر بیشتری دارد تا “بیا رو صندلی ماشین بشین، باشه عزیزم؟”

خوب است که به کودکان نوپا حق انتخاب بدهید، اما مطمئن شوید که با همه گزینه‌هایی که ارائه می‌دهید مشکلی ندارید و فقط دو انتخاب بدهید. با اجازه دادن به کودک نوپای خود برای انتخاب محدود، او احساس قدرت می‌کند و شما از نتیجه راضی خواهید بود.

پیگیری کنید

واضح بگویید که منظور شما جدی است و تهدید یا قول‌هایی که نمی‌توانید انجام دهید، را ندهید. اگر به کودک دو ساله خود می‌گویید: “باید با شام آب بخوری”، پنج دقیقه بعد تسلیم نشوید و به او آبمیوه ندهید.

مطمئن شوید که همسر شما نیز قوانین شما را به اشتراک می‌گذارد و به آن‌ها احترام می‌گذارد، تا هیچ یک از شما دیگری را تضعیف نکند. و اگر اختلاف نظری وجود دارد، آن را به بحث بگذارید تا هر دو بدانید در مواجهه با مسئله‌ای چه باید بگویید یا انجام دهید.

و به دام تکرار دستورالعمل‌های کمتر ضروری نیفتید، مانند “لیوانت رو روی میز بذار” بارها و بارها قبل از اینکه انتظار داشته باشید کودک شما اطاعت کند، دست کودک خود را به آرامی هدایت کنید تا لیوان را روی میز بگذارد، تا دقیقاً بداند از او چه می‌خواهید.

پیام خود را تقویت کنید

انجام این کار که پیام شفاهی خود را با انواع دیگری از پیام‌ها دنبال کنید غالبا کمک کننده است، به ویژه اگر سعی دارید کودک خود را از یک فعالیت جذاب دور کنید. بگویید “وقت خوابه!” و سپس یک نشانه تصویری بدهید (چراغ را روشن و خاموش کنید)، یک نشانه فیزیکی (دستی بر روی شانه‌ی او بگذارید تا به آرامی توجه او را از اسباب‌بازی دور کرده و به سمت خودتان بکشید) و یک نمایش (او را به سمت تختش هدایت کنید، پتوها را پایین بکشید و بالشت را بزنید).

همچنین مهم است که کودک شما بداند چه زمانی چیزی به ویژه خطرناک است و شما باید نشان دهید چگونه با آن به صورت ایمن برخورد کنند. برای مثال، وقتی کودک شما از خیابان عبور می‌کند، حتماً دستش را بگیرید. به این ترتیب، او خطر خودروها را با احتیاط مرتبط می‌کند.

هشدار دهید

به کودک خود قبل از اینکه تغییری بزرگ رخ دهد، به خصوص اگر با اسباب‌بازی یا دوستی خوشحال مشغول است، اطلاع دهید. قبل از اینکه بعد از بازی به داخل خانه بروید، بگویید: “قراره چند دقیقه دیگه بریم داخل. وقتی صدات زدم، وقتشه که بیای خونه و دست‌هات رو بشوری.”

آموزنده باشید و آن را لذت‌بخش کنید

وظایف واقع ‌بینانه‌ای بدهید، مانند “بیایید بلوک‌های زرد رو جمع کنیم.” سپس می‌توانید آن را به بازی تبدیل کنید: “خوب، حالا بیا بلوک‌های آبی رو جمع کنیم.”

داد زدن و دستور دادن ممکن است جواب بدهد، اما هیچ‌کس از این فرآیند لذت نخواهد برد. بیشتر کودکان وقتی با آن‌ها با اعتماد به نفس و خوش‌خلقی رفتار می‌کنید، بهترین پاسخ را می‌دهند. سعی کنید از صدای مسخره یا یک آهنگ برای رساندن پیام خود استفاده کنید. مثلا می‌توانید به آهنگ “London Bridge” بگویید “حالا وقت مسواک زدن است.”

مطمئن شوید که مزایای گوش دادن برای کودک شما منطقی باشد. (“مسواک بزن و بعدش می تونی لباس خواب مورد علاقت رو انتخاب کنی” به جای “باید مسواک بزنی وگرنه دنون هات پوسیده میشه” یا “همین الآن مسواک بزن!”) وقتی مسواک زدن را تمام کردند، با گفتن “آفرین!” آن‌ها را تشویق کنید.

خوش‌خلقی، محبت و اعتمادی که هنگام صحبت با کودک خود نشان می‌دهید، باعث می‌شود که آن‌ها بخواهند به شما گوش دهند، زیرا می‌دانند که شما آن‌ها را دوست دارید و فکر می‌کنید که آن‌ها خاص هستند.

الگوبرداری از رفتار خوب

اگر کودکان ببینند که شما شنونده خوبی هستید، شنونده بهتری خواهند شد. عادت کنید که به کودک خود همان‌طور با احترام گوش دهید که به هر بزرگسالی گوش می‌دهید. وقتی با شما صحبت می‌کنند به آن‌ها نگاه کنید، با احترام پاسخ دهید و بگذارید حرفشان را بدون قطع کردن به پایان برسانند.

اگرچه زمانی که در حال پختن شام هستید و کودک نوپای شما بسیار پرحرف است، سخت به نظر می رسد اما سعی کنید هنگامی که آن‌ها صحبت می‌کنند از آن‌ها دور نشوید یا پشتتان را برنگردانید. همانند بسیاری از رفتارهای دیگر، عبارت “کاری که می گم رو انجام بده، نه کاری که انجام می‌ دم” هیچ ارزشی در آموزش شنیدن به کودکان ندارد.

فرزندتان را در حال خوب بودن ببینید

چند بار در مورد کارهایی که فرزندتان اشتباه انجام می‌دهد با او صحبت می‌کنید؟ آیا دوست دارید به کسی مثلاً رئیستان گوش دهید که فقط بازخورد منفی به شما می‌دهد؟

بیشتر احتمال دارد کودک شما به شما گوش دهد اگر متوجه شوید که وقتی خوب رفتار می‌کنند و درباره آن نظر بدهید. “عروسک‌هات رو همون دفعه اولی که ازت خواستم جمع کردی. آفرین!” یا “با دوستت مهربون بودی. بهت افتخار می‌کنم!” مطمئن شوید که به کودک نوپای خود به اندازه کافی تقویت مثبت می‌دهید و مشخص کنید که برای چه چیزی آن‌ها را تحسین می‌کنید، و در نتیجه آن‌ها کمتر احتمال دارد وقتی نیاز به هدایت دوباره آن‌ها دارید، شما را نادیده بگیرند.