سندرم گیلن باره در کودکان چیست؟
سندرم گیلن باره (GBS) یک اختلال کوتاه مدت اما اغلب تهدیدکننده حیات است که بر اعصاب بدن تاثیر می گذارد. این بیماری می تواند باعث ضعف عضلانی، درد و فلج موقتی عضلات صورت، سینه، پاها و عضلات مورد استفاده برای بلع شود. فلج عضلات سینه و بلع می تواند به مشکلات تنفسی، خفگی و حتی مرگ منجر شود، در صورتی که درمان نشود. بیشتر کودکان مبتلا به GBS به طور کامل بهبود می یابند و هیچ مشکلی پس از درمان نخواهند داشت. بهبودی معمولا پس از چند هفته از آغاز علائم شروع می شود.
علائم سندرم گیلن باره در کودکان چیست؟
سندرم گیلن باره در کودکان می تواند در هر کودک به شکل متفاوتی ظاهر شود. این علائم می توانند شامل موارد زیر باشند:
- کاهش حس در انگشتان دست و پا
- درد در انگشتان دست و پا
- ضعف در پاها
- درد در پاها که به سمت دست ها حرکت می کند
- مشکلات در راه رفتن
- تحریک پذیری
- مشکلات تنفسی
- مشکل در بلع
- ضعف صورت
- تغییرات در بینایی
کودک شما ممکن است برای چند هفته دچار ضعف عضلانی باشد. سرعت بهبودی بستگی به میزان آسیب اعصاب دارد. معمولا این وضعیت می تواند تا 1 یا 2 ماه طول بکشد. بهبودی کامل ممکن است تا 1 تا 2 سال پس از تشخیص بیماری زمان ببرد.
چه عواملی باعث ایجاد GBS در کودک می شود؟
محققان علت دقیق سندرم گیلن باره را نمی دانند. GBS یک اختلال خود ایمنی است که باعث می شود سیستم ایمنی بدن به بخشی از سیستم عصبی حمله کند. این بیماری ممکن است پس از یک عفونت ویروسی، جراحی، آسیب دیدگی یا به ندرت به عنوان واکنش به واکسن رخ دهد. تقریبا 2 نفر از هر 3 نفر که علائم GBS را تجربه می کنند، این علائم را چند روز یا هفته پس از ابتلا به اسهال یا بیماری تنفسی مشاهده می کنند.
کدام کودکان در معرض خطر GBS هستند؟
سندرم گیلن باره نادر است، اما هر کودکی ممکن است به آن مبتلا شود.
سندرم گیلن باره در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک از شما در مورد علائم و تاریخچه سلامتی کودک سوال خواهد کرد. سپس یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و ممکن است کودک شما تحت آزمایشات مختلفی قرار بگیرد، از جمله:
- آزمایش های خون و ادرار: این آزمایش ها برای بررسی عفونت ها و مشکلات دیگر انجام می شوند.
- لومبار پنکچر (نیش نخاعی): این آزمایش برای اندازه گیری فشار در کانال نخاعی و مغز استفاده می شود. پزشک ممکن است مقداری از مایع مغزی نخاعی (CSF) برای آزمایش خارج کند تا نشان دهد آیا کودک شما دچار عفونت یا مشکلات دیگری است.
- الکترومیوگرام (EMG) و مطالعات هدایت عصبی: این آزمایش ها برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی اعصاب و عضلات استفاده می شوند. EMG می تواند فعالیت عضلانی غیرطبیعی ناشی از بیماری ها و مشکلاتی که اعصاب و عضلات را تحت تاثیر قرار می دهند، شناسایی کند.
- آزمایش عملکرد ریوی: این آزمایش توسط یک متخصص تنفسی انجام می شود تا ظرفیت ریه ها و قدرت عضلات تنفسی کودک شما را ارزیابی کند. این آزمایش معمولا برای تعیین نیاز به حمایت تنفسی با دستگاه ونتیلاتور استفاده می شود.
درمان سندرم گیلن باره در کودکان چگونه است؟
درمان بسته به علائم کودک، سن و سلامت عمومی او متفاوت خواهد بود. همچنین شدت بیماری نقش زیادی در انتخاب درمان دارد. در حال حاضر درمانی برای مداوای کامل سندرم گیلن باره وجود ندارد. کلید مدیریت این بیماری، تشخیص زودهنگام آن است. این بیماری ممکن است به خودی خود برطرف شود، اما ممکن است تهدیدی برای زندگی باشد. درمان های خاصی وجود دارند که می توانند بهبودی را تسریع کنند. اما تشخیص زودهنگام بسیار حیاتی است.
بیشتر کودکان مبتلا به GBS نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بیمارستان دارند و باید تحت نظر تیم پزشکی قرار گیرند.
هدف درمان:
- پیشگیری از مشکلات تنفسی
- کاهش علائم بیماری
- استفاده از داروها برای کنترل درد و مشکلات دیگر
در موارد شدیدتر، ممکن است کودک شما نیاز به استفاده از دستگاه تنفسی (ونتیلاتور) داشته باشد تا زمانی که قدرت عضلات تنفسی او بهبود یابد.
در برخی موارد ممکن است نیاز به درمان هایی برای سرکوب سیستم ایمنی یا کاهش التهاب باشد. این درمان ها عبارتند از:
- درمان با ایمونوگلوبولین: این درمان با استفاده از یک محصول خونی است که به کاهش حمله سیستم ایمنی به سیستم عصبی کمک می کند.
- پلاسمافرزیس: این درمان شامل حذف بخش مایع خون (پلاسما) و جایگزینی آن با مایعات دیگر است. این روش ممکن است به کاهش علائم بیماری کمک کند، اما برای کودکان خردسال انجام آن دشوار است.
بیشتر اوقات، فقط یکی از این درمان ها به کار می رود. درمان با ایمونوگلوبولین به دلیل سهولت استفاده، معمولا در کودکان به کار می رود.
عوارض احتمالی سندرم گیلن باره در کودکان
اگر سندرم گیلن باره در کودکان درمان نشود، فلج عضلات سینه می تواند به مشکلات تنفسی و مرگ منجر شود. با این حال، بیشتر کودکان مبتلا به GBS به طور کامل بهبود می یابند و هیچ مشکلی پس از درمان نخواهند داشت.
چه زمانی باید با پزشک تماس بگیرید؟
اگر کودک شما علائمی دارد که بهبود نمی یابند و بدتر می شوند، یا علائم جدیدی را نشان می دهند، باید به پزشک مراجعه کنید.
اگر شما یا فرزندتان تجربه ای از سندروم گیلن باره دارید، یا سوالی در این زمینه دارید، خوشحال می شویم که در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید. همچنین اگر این مقاله به شما کمک کرده، لطفا آن را با دوستان و خانواده خود به اشتراک بگذارید.
