پرکاری تیروئید در بارداری

پرکاری تیروئید در بارداری

پرکاری تیروئید در بارداری چیست؟

پرکاری تیروئید در بارداری یکی از مشکلات نسبتا نادر اما مهمی است که می تواند سلامت مادر و جنین را به خطر بیندازد. تیروئید یک غده حیاتی در بدن است که با تولید هورمون های مخصوص، نقش اساسی در رشد، متابولیسم و سلامت عمومی ایفا می کند.

زمانی که عملکرد این غده بیش از حد فعال شود و هورمون های تیروئیدی بیشتر از حد طبیعی ترشح شوند، عوارضی مانند زایمان زودرس، وزن کم نوزاد، و حتی بروز بیماری های خاص در نوزاد ممکن است رخ دهد.

شناخت علائم پرکاری تیروئید در بارداری و اهمیت کنترل و درمان به موقع آن می تواند به داشتن یک بارداری سالم و بدون خطر کمک کند. در این مطلب به طور کامل به علائم، عوارض، روش های تشخیص و درمان پرکاری تیروئید در بارداری می پردازیم و نکات مهمی را برای مراقبت بهتر مادران باردار ارائه می دهیم.

برای بیمارانی که دچار تیروئیدیت لنفوسیتی مزمن (CLT) یا تیروئیدیت هاشیموتو هستند، شواهدی وجود دارد که خطر سقط جنین در آن ها بیشتر است. CLT یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به غده تیروئید حمله می کند و موجب آسیب و کاهش عملکرد تیروئید می شود.

برخی مطالعات نشان داده اند که در زنان باردار مبتلا به CLT، احتمال مرده زایی و سقط جنین بیشتر است، اما برخی تحقیقات دیگر چنین افزایشی را گزارش نکرده اند.

توصیه های فعلی این است که در اولین ویزیت دوران بارداری، همه زنان به صورت گفت وگویی از نظر سابقه بیماری های تیروئیدی یا مصرف داروهای هورمونی تیروئید بررسی شوند.

آزمایش های عملکرد تیروئید و بررسی آنتی بادی های تیروئیدی برای زنانی که در معرض خطر بالای کم کاری تیروئید هستند، باید مدنظر قرار گیرد.

شناسایی و درمان به موقع کم کاری تیروئید مادر در اوایل بارداری می تواند از آسیب های احتمالی به جنین جلوگیری کند. زنانی که قبل از بارداری هورمون تیروئید مصرف می کنند، باید در دوران بارداری به طور منظم آزمایش بدهند زیرا احتمالا دوز داروی آن ها باید افزایش یابد.

به همه زنان توصیه می شود برای دریافت اطلاعات بیشتر و شفاف سازی، با پزشک خود مشورت کنند.

پرکاری تیروئید و بارداری

به نظر نمی رسد که بارداری باعث بدتر شدن پرکاری تیروئید یا ایجاد اختلال در روند درمان آن شود.

غده تیروئید در زنان سالم در دوران بارداری عملکرد طبیعی دارد. کمتر از یک درصد از زنان دچار پرکاری تیروئید در بارداری می شوند.

پرکاری تیروئید چه تاثیری بر بارداری دارد؟

پرکاری تیروئید کنترل نشده می تواند عوارض زیادی ایجاد کند. این وضعیت ممکن است منجر به زایمان زودرس (قبل از هفته 37 بارداری) و تولد نوزاد با وزن پایین شود. برخی مطالعات نیز نشان داده اند که پرکاری تیروئید در بارداری می تواند خطر فشار خون بارداری (پره اکلامپسی) را افزایش دهد.

نوعی از پرکاری تیروئید شدید و خطرناک به نام طوفان تیروئیدی (Thyroid Storm) ممکن است بارداری را پیچیده کند. این وضعیت با سطح بسیار بالای هورمون های تیروئید همراه است و می تواند موجب تب بالا، کم آبی بدن، اسهال، ضربان قلب سریع و نامنظم، شوک و حتی مرگ شود، مگر اینکه به سرعت درمان شود.

بهترین کار این است که پیش از بارداری برنامه ریزی کرده و با پزشک مشورت کنید تا وضعیت تیروئید شما به درستی تنظیم و در دوران بارداری به طور مداوم تحت کنترل باشد. اگر بدون برنامه ریزی باردار شدید، فورا با پزشک تماس بگیرید تا آزمایش های بیشتری روی عملکرد تیروئید انجام شود و احتمالا داروهای شما تغییر کند.

مدیریت پرکاری تیروئید در بارداری

درمان پرکاری تیروئید در بارداری بسیار اختصاصی و متناسب با شرایط هر فرد انجام می شود. هدف از درمان، حفظ سطح طبیعی هورمون های تیروئید است. روش های درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کنترل و پایش مکرر سطح هورمون های تیروئید در طول بارداری
• استفاده از داروهای ضد تیروئید که سطح هورمون های تیروئید را در خون کاهش می دهند (برخی داروها ممکن است برای جنین مضر باشند و موجب نقایص مادرزادی شوند و نباید استفاده شوند)
• عمل جراحی جهت برداشتن بخشی از غده تیروئید (در صورت وجود گره تیروئیدی پرکار)

عوارض داروهای تیروئیدی در بارداری

داروی ضد تیروئید رایج به نام متیمازول یا تاپازول (MMI) ممکن است با نقایص مادرزادی همراه باشد. بر اساس توصیه های فعلی، باید مصرف MMI در سه ماهه اول بارداری قطع شده و پروپیل تیواوراسیل (PTU) جایگزین آن شود و سپس در ابتدای سه ماهه دوم، مجددا MMI تجویز شود و تا پایان بارداری ادامه یابد.

استفاده از ید رادیواکتیو (به شکل قرص یا مایع) که برای تخریب سلول های تیروئید به کار می رود، در دوران بارداری و شیردهی کاملا ممنوع است. زنانی که برای درمان بیماری گریوز تحت درمان با ید رادیواکتیو قرار می گیرند، باید حداقل یک سال پس از درمان، برای بارداری صبر کنند.

پزشک معالج شما درباره مزایا و معایب درمان ها با شما به طور کامل گفت وگو خواهد کرد.

زنان مبتلا به پرکاری تیروئید در بارداری می توانند با دریافت مراقبت های دوران بارداری از همان مراحل اولیه و همکاری با پزشک خود، شانس داشتن بارداری سالم را افزایش دهند.

آیا بعد از تولد، خطری برای نوزاد وجود دارد؟

بیماری گریوز نوزادی در حدود یک درصد از نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به بیماری فعال گریوز یا سابقه این بیماری رخ می دهد. این نوزادان ممکن است به شدت تحت تأثیر قرار بگیرند و به بستری و مراقبت های ویژه نیاز داشته باشند. در شدیدترین حالت، پرکاری تیروئید نوزادی می تواند کشنده باشد.

با این حال، در موارد خفیف تر و با کنترل مناسب، عوارض بیماری گریوز معمولا موقتی هستند. با این وجود، حتی در بهترین شرایط ممکن است اثرات دائمی بیماری گریوز مادر روی نوزاد باقی بماند.

علت بیماری گریوز نوزادی این است که آنتی بادی های مادر از طریق جفت به جنین منتقل می شوند. حتی زنانی که قبلا درمان قطعی برای بیماری گریوز دریافت کرده اند، ممکن است همچنان آنتی بادی ها را برای سال ها در بدن خود داشته باشند که همچنان می توانند برای جنین خطرساز باشند.

همچنین داروهای ضد تیروئید (MMI یا PTU) که مادر مصرف می کند، ممکن است آثار موقتی یا دائمی روی نوزاد داشته باشند. به همین دلیل، بسیار مهم است که پزشک شما بداند که شما در حال حاضر بیماری گریوز دارید یا قبلا این بیماری را داشته اید تا هم شما و هم نوزادتان تحت نظارت دقیق تری قرار بگیرید.