مفهوم آسیب رساندن به یک کودک ممکن است غیرقابل تحمل به نظر برسد، اما هر ساله بیش از نیم میلیون کودک در سراسر ایالات متحده آمریکا و در سراسر جهان به نوعی با کودک آزاری و بی توجهی مواجه می شوند. این تجربیات می توانند مشکلات بهداشتی مادام العمر ایجاد کنند و باعث می شود که موضوع کودک آزاری به مسأله ای تبدیل شود که هیچ والدینی نمی تواند آن را نادیده بگیرد.
در این مقاله آنچه که باید در مورد کودک آزاری بدانید آورده شده است، از دلایل احتمالی آن گرفته تا آسیب های بلندمدتی که می تواند به کودکان وارد کند و اقداماتی که می توانید برای محافظت از کودک خود انجام دهید. پس با ما همراه باشید.
میزان شیوع کودک آزاری چقدر است؟
همانطور که در ابتدا خدمت شما بیان شد براساس گزارش های وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا (HHS)، تایید شده است که سالانه بیش از نیم میلیون کودک قربانی کودک آزاری یا بی توجهی هستند. نزدیک به 2000 کودک در سال بر اثر سوءاستفاده جان خود را از دست می دهند.
اما در مورد کشور ما و به دلیل عدم انتشار اخبار و آمار دقیق در این باره به گزارش ایسنا در مصاحبه با رئیس اورژانس اجتماعی کشور در سال 98 بسنده می کنیم.
بنا به گفته ایسنا در این باره :
هشت درصد از مداخلات اورژانس اجتماعی مربوط به کودک آزاری است که ۵۰ درصد آن آزار مربوط به غفلت و بی‌توجهی، ۳۰ درصد از نوع آزار عاطفی و روانی، ۱۵ تا ۱۶ رصد آزار جسمی و سه تا چهار درصد آزار جنسی است.
این ارقام هرچند شوکه کننده اند، ممکن است تمام واقعیت را بیان نمی کنند. زیرا بسیاری از موارد کودک آزاری و بی توجهی هرگز گزارش نمی شوند.
والدین و دیگر بزرگ ترها ممکن است از پذیرش این که کودک مورد آزار قرار گرفته است، ترس داشته باشند یا از گزارش دادن بخاطر عواقب آن بترسند. بسیاری از آنها حتی اگر مستقیما به کودک خود آسیب نزده باشند، احساس گناه و شرم می کنند.
انواع کودک آزاری
تعاریف متعددی از کودک آزاری وجود دارد. قانون کودک آزاری را به عنوان هرگونه اقدام یا عدم اقدام که به مرگ کودک، آسیب جسمی یا عاطفی جدی، آزار جنسی یا استثمار منجر شود، تعریف می کند.
در حالی که گاهی کودکان توسط غریبه ها مورد حمله قرار می گیرند، اکثریت آزارهای کودکان توسط کسانی که در موقعیت اعتماد هستند (یعنی کودکان به آن ها اعتماد دارند)، انجام می شود.
بی توجهی
بی توجهی رایج ترین و خطرناک ترین نوع کودک آزاری است و می تواند در اشکال مختلفی خود را نشان دهد. آمار وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده در سال 2022 نشان می دهد که تقریبا در 75% از موارد کودک آزاری، کودکان نوعی بی توجهی را تجربه کرده اند، از جمله این موارد می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بی توجهی جسمی: عدم ارائه غذا، لباس، سرپناه و دیگر ملزوماتی که کودکان را سالم و امن نگه می دارد.
- بی توجهی عاطفی: نبود محبت، راحتی، عاطفه و حمایت برای کمک به کودکان در احساس امنیت در دنیای اطراف.
- بی توجهی پزشکی: عدم انجام معاینات منظم یا درمان فوری هنگام بیماری یا آسیب.
- بی توجهی آموزشی: عدم ارائه آموزش های منظم، چه در مدارس دولتی یا خصوصی و چه از طریق آموزش خانگی که کودکان را برای دانشگاه یا مشاغل آماده کند.
- بی توجهی نظارتی: عدم نظارت بر کودکان و حفاظت از آنها در برابر خطرات در خانه، مدرسه یا جامعه.
آزار جسمی
آزار جسمی زمانی اتفاق می افتد که بدن یک کودک ضربه می خورد، لگد می خورد، تکان داده می شود، سوخته یا به طریقی آسیب می بیند. در سال 2022، حدود 17% از تمام کودکان قربانی آزار جسمی بودند.
آزار جنسی
آزار جنسی به هر نوع فعالیت جنسی اطلاق می شود که یک کودک قادر به درک یا موافقت با آن نیست. این ممکن است شامل لمس، سکس دهانی یا نفوذ جنسی باشد. کودکان همچنین ممکن است از طریق وسایل الکترونیکی (تلفن همراه، تبلت، لپتاپ و کامپیوتر)، نگاه کردن به دیگران یا قرار گرفتن در معرض پورنوگرافی آسیب ببینند، از جمله اجبار به مشارکت در ایجاد تصاویر یا ویدیوهای اعمال جنسی. در سال 2022، تقریبا 11% از تمام کودکان آزار دیده در ایالات متحده آمریکا نوعی آزار جنسی را تجربه کردند.
آزار روانی یا عاطفی
آزار روانی یا عاطفی می تواند شامل هر نوع آزار یاد شده در بالا باشد، اما ممکن است به آزار کلامی نیز اشاره داشته باشد. این سوءاستفاده زمانی اتفاق می افتد که یک کودک تحت انتقاد مداوم، مسخره کردن، سرزنش یا شرمساری از سوی والدین یا بزرگ ترهای دیگر قرار می گیرد. در سال 2022، حدود 7% از تمام قربانیان کودک آزاری این نوع آزار را تجربه کردند.
چرا ممکن است بلافاصله متوجه نشوید که کودکتان مورد آزار قرار گرفته است؟
والدین کودک اغلب فکر می کنند که بلافاصله متوجه خواهند شد که فرزندشان مورد کودک آزاری قرار گرفته است، اما اغلب نشانه ها پنهان می مانند. به یاد داشته باشید که بیشتر کودکان توسط بزرگ ترهایی که می شناسند مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. کودکان ممکن است از گفتن این موضوع به دیگران بترسند زیرا:
- از سرزنش شدن ترس دارند یا به اشتباه فکر می کنند که خودشان باعث آزار شده اند.
- آزارگر آنها را تهدید کرده است.
- آنها آزارگر خود را می شناسند و شاید حتی احساس نزدیکی به او داشته باشند و نمی خواهند به او آسیب بزنند.
- فکر می کنند هیچ کس به آنها ایمان نخواهد داشت یا کمک نخواهد کرد.
کودکان زیر 5 سال که تقریبا 40% از کودکان آسیب دیده را تشکیل می دهند، ممکن است کلمات لازم برای توضیح آنچه برایشان اتفاق افتاده را نداشته باشند، که این موضوع درخواست کمک از سوی آنها را دشوار یا حتی غیرممکن می کند.
علائم کودک آزاری
هیچ علامت قابل اعتمادی وجود ندارد که نشان دهد کودکی مورد آزار قرار گرفته است، اما والدین زمانی که یک آسیب توضیح ناپذیر باشد یا توضیح ارائه شده با آن آسیب همخوانی نداشته باشد، ممکن است نگران شوند. بسیاری از انواع کودک آزاری منجر به آسیب های قابل مشاهده نمی شود، اما همه آنها اضطراب کودک را افزایش می دهند. این موضوع می تواند رفتار طبیعی آنها را به روش های مختلفی تحت تاثیر قرار دهد.
هرگونه تغییر ناگهانی و مداوم در رفتار کودکان باید مورد توجه قرار گیرد. والدین باید دقت کنند و اگر حس می کنند که چیزی اشتباه است، با پزشک کودک خود تماس بگیرند.
ریشه های کودک آزاری و بی توجهی و جلوگیری از آن
تصور آسیب رساندن به یک کودک، خود کار دشواری است. اما در برخی موارد، استرس شدید یا مزمن می تواند از مهار یک مراقب عبور کند و منجر به آسیب شود. نداشتن درک کافی از رشد کودکان ممکن است به شیوه های انضباطی سخت و خطرناک منجر شود. مصرف دارو یا الکل یا مشکلات روانی ممکن است قضاوت را مختل کند. کمبود حمایت اجتماعی یا اقتصادی در یک خانواده می تواند با بی توجهی همراه باشد.
در گزارش بالینی در مورد پیشگیری از کودک آزاری، آکادمی پزشکی کودکان آمریکا (AAP) بر روی سلامت روابط تاکید می کند:
روابط امن، پایدار و پرورش دهنده ای که از رشد و توسعه کودک پشتیبانی می کند.
چرا سلامت روابط مهم است؟
کودکان در خانواده ها رشد می کنند و به مراقبین خود برای کمک به توسعه مهارت های خودکنترلی و اجتماعی وابسته هستند. خانواده های آنها، در عین حال، بخشی از یک جامعه بزرگتر هستند که به ارزش ها و فشارهای اجتماعی پاسخ می دهند. این بدان معناست که خطرات و راه حل ها برای آزار و بی توجهی کودک با خانواده، جامعه، فرهنگ و موارد دیگر در هم آمیخته است.
یک شبکه از روابط مراقبتی می تواند به خانواده ها کمک کند تا در سخت ترین زمان ها با بهترین ابزارها مقابله کنند و احتمال اینکه هر کودک مورد آزار یا بی توجهی قرار گیرد را کاهش دهند. کودکانی که در مدیریت خود و تعاملات اجتماعی مهارت دارند، به عنوان کودکان مقاوم شناخته می شوند. برای مثال، خانواده‌ها می‌توانند با انجام موارد زیر به محافظت از کودکان کمک کنند و به آنها کمک کنند مقاوم باشند:
- آشنایی با اصول اولیه تربیت و رشد کودک
- مقابله با استرس و مشکلات به روش های سالم
- کمک به کودکان برای یادگیری مدیریت احساسات دشوار و بیان حقیقت های سخت
- پرورش روابط داخل و خارج از خانواده که به آنها در مقابله با چالش ها کمک می کند
- اطمینان از داشتن مکان های امن برای زندگی و غذاهای سالم برای خوردن
- جستجوی منابع قابل اعتماد برای مراقبت از کودکان، مراقبت های پزشکی و حمل ونقل
غلبه بر چالش های کودک آزاری در ایجاد تاب آوری در کودکان
عواملی که خارج از کنترل یک خانواده هستند می توانند ساخت تاب آوری را برای آن ها دشوارتر کنند. به عنوان مثال، زمانی که والدین با مشکلات مالی مواجه هستند، ممکن است زندگی در خانه ها یا آپارتمان های واقع در محله های امن تر برایشان خیلی گران باشد. یافتن غذای سالم، مراقبت های کودکانه امن و درمان های پزشکی مقرون به صرفه در بسیاری از مناطق دشوار است، حتی برای خانواده هایی که درآمد خوبی دارند.
تجربیات زندگی گذشته نیز بر نحوه رفتار والدین در حال حاضر تأثیر می گذارد. والدینی که در دوران کودکی خود با خشونت، آسیب دیدگی و بی توجهی روبرو شده اند، ممکن است خود را در همان الگوهای رفتاری که در دوران کودکی آموخته اند، گرفتار ببینند. ساخت مهارت های تربیتی مثبت وقتی که میراث خانوادگی شما پر از ترس های درمان نشده باشد، می تواند بسیار دشوار باشد.
مصرف مواد مخدر و الکل، مشکلات بهداشت روانی و خشونت بین شریک های زندگی، اگر به درستی مورد توجه قرار نگیرند، می توانند قضاوت و خودکنترلی والدین را مختل کرده و به بی توجهی یا آسیب به کودک منجر شوند.
تأثیرات بلندمدت کودک آزاری و بی توجهی به کودک
دهه ها تحقیق ارتباط میان کودک آزاری و بی توجهی به کودکان با مشکلات جدی سلامتی در بزرگسالی را ثابت کرده است. سوءاستفاده و بی توجهی می توانند آسیب های جبران ناپذیری به مغز کودک وارد کنند و به طور فیزیکی شیوه های تفکر و یادگیری آنها را تغییر دهند.
کودکانی که مورد کودک آزاری و بی توجهی قرار می گیرند، ممکن است در طول عمر خود با خطرات بیشتری در زمینه های زیر روبه رو شوند:
- مشکلات بهداشت روان مانند افسردگی، اضطراب و مصرف مواد
- درد مزمن
- مشکلات سلامت روده مانند سندرم روده تحریک پذیر، اسهال یا یبوست
- اختلالات خوردن مانند بولیمیا و آنورکسی
- خواب نامناسب
- بیماری های قلبی و ریوی
- چاقی
یادگیری چگونگی عملکرد روابط سالم
کودکانی که مورد سوءاستفاده قرار می گیرند ممکن است نیاموزند که روابط سالم چگونه عمل می کنند و این می تواند در آینده برای آنها دشوار باشد تا عشق و حمایت واقعی پیدا کنند. مگر اینکه آن ها منابع لازم برای غلبه بر سوءاستفاده خود را داشته باشند، قربانیان ممکن است بعدها خود نیز همسران، فرزندان، اعضای خانواده یا دوستان خود را سوءاستفاده یا بی توجهی قرار دهند.
چگونه ترس های خود را مدیریت کرده و برای کودک خود کمک بگیرید
اولین واکنش یک والدین به هر نشانه ای از کودک آزاری ممکن است ترس و گناه فراوان باشد. ممکن است شما تصور کنید که به خاطر اتفاقاتی که افتاده، شما مقصر خواهید بود و این می تواند باعث تأخیر در درخواست کمک شود.
اگر در این شرایط هستید، بدانید که کودک شما به شما نیاز دارد تا او را از خطرات محافظت کنید. در حقیقت، ممکن است شما تنها کسی باشید که می توانید به آنها کمک کنید.
کمک پزشکی بگیرید
اگر جان کودک شما در خطر است، مثلا نمی تواند نفس بکشد یا استخوان هایش شکسته و یا خونریزی شدیدی دارد، به نزدیک ترین اورژانس بروید. اگر کودک شما از نظر پزشکی پایدار است اما علائم کودک آزاری در او وجود دارد ، با نیروی انتظامی و پزشک او تماس بگیرید تا یک ملاقات فوری ترتیب دهید.
آماده پاسخگویی به سوالات زیادی باشید
قوانین معمولا از پزشکان، معلمان، کارکنان مراقبت های کودک و دیگر افرادی که با کودکان در ارتباط هستند می خواهند که سوءظن به سوءاستفاده از کودکان را گزارش کنند. این می تواند منجر به یک تحقیقات شود که ممکن است ناراحت کننده باشد.
اما به یاد داشته باشید از آنجا که بیشتر موارد کودک آزاری و بی توجهی شامل افراد آشنایی هستند که کودک قبلا با آنها ارتباط داشته است، مقامات حمایت از کودکان باید در مورد تمامی بخش های زندگی کودک شما سوال کنند، از جمله آنچه در خانه رخ می دهد.
پاسخ دادن به سوالات به صورت صادقانه بدون برداشت شخصی
به خود یادآوری کنید که شما در حال انجام کار سختی برای محافظت از کودک خود از آسیب های بیشتر هستید.
بدانید که تنها نیستید
فرقی نمی کند که چه اتفاقی برای کودک شما افتاده باشد، بدانید که منابع کمکی زیادی برای شما و خانواده تان وجود دارد. اگر به پشتیبانی تخصصی نیاز دارید، از جمله کلاس هایی برای تقویت مهارت های تربیتی خود، پزشک کودک شما می تواند شما را به سمت منابع مناسب هدایت کند. مشاوران، درمانگران و والدین دیگر می توانند شبکه حمایتی مورد نیاز شما را فراهم کنند، به ویژه اگر خود شما هم قربانی کودک آزاری یا بی توجهی بوده اید.
یادآوری: کودکان در صورتی که در مراحل ابتدایی به کمک نیاز پیدا کنند، می توانند آسیب ها را پشت سر بگذارند و حتی شکوفا شوند. کودکانی که والدین، مراقبین یا سرپرستانشان به سرعت اقدام می کنند تا زمانی که سوءاستفاده را مشکوک می دانند، احساس دیده شدن و حمایت می کنند. ممکن است زمان و درمان فشرده لازم باشد تا کودک شما دوباره احساس امنیت کند، اما شما بهترین شانس ممکن را برای بهبود و زندگی سالم و طولانی به او داده اید.
چگونه یک پزشک متخصص کودک آزاری می تواند کمک کند
از آنجا که کودکان تقریبا در همه جوامع ممکن است دچار سوءاستفاده شوند، برخی از پزشکان متخصص در پیشگیری، تشخیص و درمان کودک آزاری هستند. این پزشکان ریسک ها و عوامل محرک سوءاستفاده و بی توجهی را بررسی کرده و استرس های روزانه ای که میلیون ها خانواده با آن روبه رو هستند را مطالعه می کنند.
آنها بسیار واجد شرایط هستند تا والدین، مراقبان، سرپرستان و خانواده ها را در راهنمایی سیستم کمک کنند. آنها می توانند به مقابله با اثرات سوءاستفاده پرداخته و استراتژی هایی برای اطمینان از اینکه کودکان احساس امنیت و محبت می کنند، ایجاد کنند.
یادآوری
کودک آزاری تهدیدی جدی برای سلامت کودک است، حالا و در طول زندگی. شناسایی زودهنگام سوءاستفاده از کودکان و ارائه حمایت سخت است، اما می تواند تفاوتی بلندمدت برای کودک ایجاد کند. نگرانی های احتمالی در مورد سوءاستفاده یا بی توجهی را به پزشک کودک خود یا یک متخصص پزشکی دیگر گزارش دهید. حتی اگر شما به شدت از مواجهه با این وضعیت امتناع کنید، کودک شما به شما اعتماد دارد تا او را امن نگه دارید.
