پروتز سینه و شیردهی

آناتومی سینه  زن بسیار پیچیده است؛ از بافت های چربی و بافت همبند گرفته تا رشته های عصبی حساس و بافت غددی که وظیفه تولید شیر را دارند. همه این اجزا به صورت فشرده در کنار هم قرار گرفته اند و هرگونه جراحی روی سینه می تواند بر بخشی از این ساختارها اثر بگذارد.

اگر باردار هستید یا قصد شیردهی دارید، جراحی های قبلی سینه – چه پروتز و چه کوچک کردن – ممکن است روی مقدار شیری که تولید می کنید، میزان ذخیره شیر در سینه ها و حتی سهولت خروج شیر از مجاری شیر ی اثر داشته باشد. در این مقاله در مورد پروتز سینه و شیردهی توضیح خواهیم داد.

پروتز سینه و شیردهی یا عمل زیبایی بزرگ کردن سینه

زمانی که فرد برای زیبایی، عمل پروتز سینه انجام می دهد، در واقع ظاهر سینه با استفاده از ایمپلنت یا تزریق چربی تغییر پیدا می کند. گاهی هم همزمان با پروتز، عمل لیفت سینه انجام می شود تا فرم سینه ها بالاتر و خوش حالت تر شود.

به گفته دکتر سزوگی: «محل قرارگیری پروتز، نوع و حتی اندازه آن می تواند در میزان تولید شیر تاثیرگذار باشد. عمل پروتز سینه ممکن است به رگ ها و اعصاب آسیب برساند و همین مسئله می تواند منجر به کاهش شیر شود.»

یک نکته مهم این است که یکی از تاثیرات عمل پروتز سینه و شیردهی این است که نمی تواند میزان بافت غددی تولیدکننده شیر را افزایش دهد. حتی در برخی موارد بخشی از این بافت کاهش می یابد و مادر تنها به بافت باقی مانده وابسته خواهد بود.

برخی زنان از ابتدا بافت غددی کمتری دارند؛ مثلا اگر سینه ها حالت لوله ای شکل داشته باشند یا فاصله زیادی بین آن ها باشد، این می تواند نشانه ای از کم بودن بافت تولیدکننده شیر باشد. پروتز سینه در این حالت فقط ظاهر سینه را تغییر می دهد، نه عملکرد غدد شیری را.

با این حال، عمل پروتز سینه و شیردهی امکان پذیر است و خطری برای نوزاد ندارد. هرچه فاصله زمانی بین عمل پروتز سینه و شیردهی بیشتر باشد، احتمال کافی بودن میزان شیر هم بیشتر خواهد بود. البته گاهی نوزادان به دلیل بزرگی بیش از حد سینه ها برای گرفتن صحیح نوک پستان با مشکل مواجه می شوند. در این شرایط، مراجعه به مشاور جهت انجام مشاوره در مورد پروتز سینه و شیردهی قبل از زایمان می تواند بسیار کمک کننده باشد.

شیردهی بعد از عمل کوچک کردن سینه

بعد از آگاهی از تاثیرات پروتز سینه و شیردهی، در عمل کوچک کردن سینه هدف اصلی کاهش حجم سینه با برداشتن چربی، پوست و بخشی از بافت است. این عمل احتمال بیشتری دارد که روی توانایی مادر در تولید شیر اثر بگذارد، زیرا بخشی از بافت غددی و حتی مجاری شیری برداشته می شود.

اگر در حین عمل، نوک سینه و هاله اطراف آن به بافت اصلی متصل باقی بمانند، احتمال موفقیت در شیردهی بیشتر است. به طور طبیعی هر نوک سینه حدود 9 مجرای شیری دارد و قطع حتی یکی از آن ها می تواند روی خروج شیر اثر بلندمدت بگذارد.

گاهی شیر تولید می شود اما مسیر خروج آن بسته است؛ در این شرایط مادر دچار تورم و احتباس شیر خواهد شد تا زمانی که بدن متوجه شود شیر استفاده نمی شود. این روند ممکن است چند هفته طول بکشد. برای کاهش التهاب، پزشکان معمولا مصرف ایبوپروفن (که در دوران شیردهی ایمن است) و استفاده از کمپرس سرد را توصیه می کنند.

اگر مادر بعد از عمل کوچک کردن سینه با کمبود شیر مواجه شد، می تواند شیردهی را با شیر اهدایی یا شیر خشک تکمیل کند. حتی مقدار کم شیر مادر هم برای سلامت و ایمنی نوزاد بسیار ارزشمند است.

بهتر است مادرانی که سابقه چنین جراحی هایی دارند، در دوران بارداری با مشاور شیردهی در ارتباط باشند تا بتوانند از همان ابتدا، بیشترین میزان شیر ممکن را تولید و ذخیره کنند.

تاثیر سایر جراحی ها علاوه بر پروتز سینه و شیردهی

جراحی های مرتبط با سرطان سینه، مانند برداشت توده (لامپکتومی) یا برداشتن کامل سینه (ماستکتومی)، می توانند منجر به حذف بخشی از بافت های غددی و مجاری شیری شوند.

گاهی درمان های تکمیلی مانند رادیوتراپی یا شیمی درمانی هم انجام می شود که اثر مستقیم روی امکان شیردهی دارند. اگر تنها جراحی لازم باشد و درمان های تکمیلی مورد نیاز نباشد، برخی مادران می توانند از یک سینه سالم به نوزاد خود شیر بدهند.

اما اگر پرتو درمانی انجام شود، آن سینه دیگر توانایی تولید شیر نخواهد داشت. همچنین، اکثر داروهای شیمی درمانی اجازه شیردهی را نمی دهند، زیرا برای نوزاد بسیار خطرناک بوده و احتمال بروز عفونت های شدید در مادر وجود دارد.

در چنین شرایطی، پزشک و تیم درمانی بهترین گزینه های جایگزین برای تامین تغذیه نوزاد را پیشنهاد می دهند و مادر می تواند با اطمینان خاطر از راه های ایمن برای مراقبت از فرزند خود استفاده کند.

همانطور که دیدیم، تاثیر پروتز سینه در شیردهی و به طور کلی هر نوع جراحی سینه بسته به نوع عمل و میزان بافت های درگیر متفاوت است. با این حال، در اغلب موارد راهکارهایی وجود دارد تا مادر بتواند تجربه ای مثبت از عمل پروتز سینه و شیردهی داشته باشد.

راهکارهای افزایش شیر مادر بعد از پروتز سینه و شیردهی

کلید اصلی برای داشتن شیر کافی، این است که در 2 تا 3 هفته اول بعد از زایمان، بیشترین مقدار شیر ممکن از سینه ها خارج شود.

به گفته دکتر سزوگی: «همه چیز بر اساس عرضه و تقاضا کار می کند. اگر در همان اوایل، مرتبا  سینه ها تحریک و تخلیه شوند، سلول های بیشتری برای تولید شیر فعال خواهند شد.»

به همین دلیل توصیه می شود در روزهای نخست، نوزاد هر 2 تا 3 ساعت روی سینه قرار بگیرد. علاوه بر این، تخلیه دستی شیر بعد از هر بار شیردهی می تواند در طولانی مدت باعث افزایش حجم شیر شود.

دکتر سزوگی تاکید می کند: «خیلی مهم است که از همان ابتدا شرایط را برای موفقیت در شیردهی فراهم کنید. اما لازم نیست شیردهی همیشه به معنای تغذیه کامل نوزاد از شیر مادر باشد. حتی اگر بخشی از تغذیه با شیر مادر و بخشی با روش های دیگر تکمیل شود، باز هم تجربه ارزشمندی خواهد بود.»

شیردهی تجربه ای منحصر به فرد برای هر مادر

هر مادری تجربه متفاوتی از شیردهی دارد. بعضی ها می توانند بیشتر شیر خود را از طریق سینه یا شیر دوشیده شده به نوزاد بدهند و در صورت نیاز از شیر خشک استاندارد برای تکمیل تغذیه استفاده کنند.

از سوی دیگر، حتی تماس پوست به پوست مادر و نوزاد فواید زیادی دارد، حتی اگر نوزاد بخش زیادی از تغذیه خود را از طریق شیر مادر دریافت نکند. این تماس نزدیک به بهبود رشد عاطفی و آرامش نوزاد کمک می کند.

همچنین به یاد داشته باشید که موفقیت در شیردهی همیشه به معنای تولید مقدار کامل شیر نیست. گاهی حتی نوازش و تغذیه نوزاد در کنار پستان، حتی با استفاده از دستگاه های کمکی، می تواند تجربه ای ارزشمند و رضایت بخش برای مادر و فرزند باشد.

نکاتی درباره تغذیه تکمیلی بعد از عمل پروتز سینه و شیردهی

اگر بعد از انجام اقدامات لازم بعد از عمل پروتز سینه و شیردهی باز هم میزان شیر کافی نیست، می توانید از شیر دوشیده شده یا شیر خشک کمک بگیرید. یکی از روش های مفید، استفاده از سیستم تغذیه کمکی است. در این روش، یک ظرف حاوی شیر یا فرمولای کمکی به لوله باریکی متصل می شود که کنار نوک پستان قرار می گیرد. هنگام مکیدن، نوزاد همزمان هم از نوک سینه و هم از لوله شیر می گیرد.

هر روشی که برای مکمل تغذیه انتخاب کنید، بهترین کار این است که قبل از شروع، با پزشک اطفال یا مشاور شیردهی مشورت کنید. این مشاوره نه تنها درباره تاثیر جراحی هایی مانند پروتز سینه و شیردهی یا کوچک کردن سینه راهنمایی می دهد، بلکه به بررسی سایر عوامل احتمالی نیز کمک می کند.

توجه به سایر عوامل موثر بر کاهش شیر بعد از عمل پروتز سینه و شیردهی

دکتر سزوگی توضیح می دهد: «ممکن است یک مادر قبلا عمل پروتز سینه انجام داده باشد، اما مشکلاتی مانند اختلال تیروئید یا سندرم تخمدان پلی کیستیک هم می توانند بر میزان شیر تاثیر بگذارند. بنابراین باید مطمئن شویم که این عوامل جدا از مسئله جراحی و تاثیرات پروتز سینه و شیردهی، بررسی و درمان می شوند.»

به همین دلیل، اگر سابقه جراحی سینه دارید، بهتر است حتما  با متخصص طب شیردهی مشورت کنید. چنین متخصصانی می توانند راهکارهایی برای کاهش اثرات احتمالی جراحی ارائه دهند و شرایط را برای موفقیت در شیردهی بهتر فراهم کنند.

در مجموع، چه موضوع پروتز سینه و شیردهی باشد و چه کوچک کردن یا سایر جراحی ها، با مراقبت درست، مشاوره تخصصی و صبر، می توان تجربه ای مثبت از شیردهی داشت و نیازهای نوزاد را به بهترین شکل برطرف کرد.

سخنی از نی نی تینی

عمل های جراحی سینه، از جمله کوچک کردن یا درمان سرطان، و همچنین پروتز سینه و شیردهی می توانند به طور متفاوتی بر توانایی مادر در شیردهی اثر بگذارند. با این حال، با برنامه ریزی دقیق، مشاوره با متخصص شیردهی و مراقبت صحیح از سینه ها، می توان تجربه شیردهی موفقی داشت.

راهکارهایی مانند تخلیه منظم سینه ها در هفته های اول، استفاده از شیر دوشیده شده، تماس پوست به پوست و در صورت نیاز مکمل های استاندارد، می توانند میزان شیر مادر را افزایش داده و تغذیه نوزاد را تکمیل کنند. حتی اگر حجم شیر کمتر از حد معمول باشد، هر مقدار شیر مادر ارزشمند و مفید است.

به یاد داشته باشید که موفقیت در شیردهی تنها به تولید کامل شیر محدود نمی شود؛ تجربه صمیمیت و نزدیکی با نوزاد و استفاده از روش های مکمل، تجربه ای ارزشمند و رضایت بخش برای مادر و کودک خواهد بود.