بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) پر از ورودی‌های حسی مختلف است و واکنش های رایج والدین به NICU متفاوت می باشد. ممکن است به دلیل حجم زیاد تجهیزات و دستگاه‌ها دچار سرگشتگی شوید. بسیاری از این دستگاه‌ها صداهای خاصی دارند و آلارم‌های آنها ممکن است شما را ترسانده یا باعث نگرانی شما در مورد وضعیت نوزادتان شود. کارکنان NICU آموزش دیده‌اند تا این آلارم‌ها را تفسیر کرده و به موقع به آنها واکنش نشان دهند و معنای آنها را برای شما توضیح دهند. با گذشت زمان و حضور بیشتر در NICU، شما نیز قادر به تشخیص صدای این آلارم‌ها خواهید شد.
بسته به زمان روز، ممکن است واحد NICU بسیار پرجنب و جوش باشد. معمولاً در طول روز افراد بیشتری در NICU حضور دارند، زیرا این زمانی است که پزشکان، پرستاران و دستیاران پزشکی برای ویزیت بیماران حضور دارند و بیشتر آزمایشات تشخیصی انجام می‌شود. بسیاری از متخصصان مختلف درگیر در مراقبت از نوزاد شما خود را به شما معرفی می‌کنند.
کارکنان واکنش های رایج والدین به NICU درک می‌کنند که شما در حال دریافت اطلاعات جدید زیادی هستید و به معرفی خود ادامه خواهند داد تا شما با هم آشنا شوید و یک همکاری مؤثر در NICU ایجاد کنید.
والدین پس از اولین ملاقات با NICU ، طیف گسترده‌ای از واکنش‌ها و احساسات را تجربه می‌کنند. احساسات شما ممکن است به عوامل مختلفی مانند پیش‌بینی نیاز نوزاد به مراقبت NICU پس از تولد، وضعیت نوزاد، وضعیت خود شما و تجربیات قبلی با NICU بستگی داشته باشد.
ترس
ترس یک واکنش طبیعی به ناشناخته‌هاست. بیشتر والدین تجربه کمی با نوزادان بیمار دارند؛ بسیاری در محیط NICU احساس ناراحتی می‌کنند و نگران نوزاد خود هستند. آنها ممکن است از احتمال بیماری جدی، ناتوانی یا حتی مرگ بترسند. آنها ممکن است حتی به توانایی‌های خود در مراقبت از این نوزاد بیمار یا نارس شک کنند.
برخی والدین نیز از واکنش دوستان و خویشاوندان به تولد نوزاد می‌ترسند. گاهی مادران می‌ترسند که همسرشان آنها را به دلیل تولدی پیچیده مقصر بدانند و از دست دادن رابطه بترسند. اغلب مادران احساس می‌کنند که مادر خود یا مادر همسرشان آنها را مسئول مشکلات نوزاد می‌دانند. دانستن اینکه بیشتر عوارض بارداری و زایمان تقصیر کسی نیست و بسیاری از بستری‌های NICU پیش‌بینی نشده هستند، کمک‌کننده است. ترس‌ها و نگرانی‌ها معمولاً با گذشت زمان کاهش می‌یابند، اما اکثر والدین در اوایل دوران حضور خود در NICU دچار نگرانی می‌شوند.
عصبانیت
عصبانیت نیز یکی از واکنش های رایج والدین به NICU است. بسیاری از والدین از دست کارکنان بیمارستان (هم کارکنان زایمان و هم کارکنان NICU ) عصبانی هستند. شما ممکن است از این که تجربه زایمان شما طبق برنامه پیش نرفته است یا از عدم کنترل بر وقایع در NICU عصبانی باشید، از خانواده و دوستان خود عصبانی باشید و حتی از همسرتان نیز عصبانی باشید.
ممکن است حتی از خودتان هم عصبانی باشید. مثلا بگویید: “چرا نتوانستم این نوزاد را به موقع به دنیا بیاورم؟” یا “چه کاری کردم/نکردم که باعث این وضعیت برای نوزادم شدم؟”. اگرچه ممکن است ناراحت‌کننده باشد، حتی ممکن است از نوزادتان هم عصبانی شوید (“چرا نمی‌توانستی فقط چند هفته دیگر صبر کنی؟”).
بیشتر والدین نوزادان NICU عصبانی هستند و این احساس را به شکل‌های مختلف ابراز می‌کنند. برخی آشکارا عصبانی، مطالبه‌گر و به دنبال مقصر هستند. برخی می‌خواهند عقب‌نشینی کرده و خشم خود را درون خود نگه دارند. ممکن است اذعان به هرگونه عصبانیت دشوار باشد، به ویژه اگر این عصبانیت به نوزاد یا شریک زندگی شما متمرکز باشد.
برای مقابله با عصبانیت، ابتدا به خود، همسرتان و اطرافیان‌تان این احساس را بپذیرید. درک کنید که عصبانیت یک احساس طبیعی و متداول بین بیشتر والدین در NICU است. با صحبت با کارکنان NICU، ممکن است بفهمید چرا این احساس را دارید. آیا از شخص خاصی ناراحت هستید یا مشکل خود وضعیت است؟ با بحث درباره احساسات خود، می‌توانید برنامه‌ای برای مقابله با مشکلاتی که می‌خواهید به آنها بپردازید یا چیزهایی که می‌خواهید تغییر دهید، تهیه کنید.
عصبانیت انرژی زیادی می‌طلبد. به عنوان والدین NICU، انرژی زیادی برای گذراندن هر روز نیاز خواهید داشت – رفت و آمد به بیمارستان، جذب حجم زیاد اطلاعات دریافتی، وقت‌گذرانی با نوزادتان، مراقبت از خود و خانه‌تان، و مقابله با نوسانات عاطفی رایج داشتن نوزاد بیمار یا نارس. مقابله با عصبانیت می‌تواند به شما انرژی بیشتری برای مراقبت از خود و نوزادتان بدهد.
احساس گناه از مشکلات و واکنش های رایج والدین به NICU
“مدت زیادی طول کشید تا احساس گناه‌مان را کنار بگذاریم. ماه‌ها سوالاتی مثل ‘چه می‌شد اگر’ و ‘چرا ما’ را از خودمان می‌پرسیدیم. اما ما هیچ اشتباهی نکردیم. مراقبت‌های پیش از زایمان خوبی داشتیم. اتفاقی که برای ما افتاد، تقصیر کسی نبود.”
بیشتر والدین بعد از تولد یک نوزاد بیمار یا نوزاد زودرس احساس گناه می‌کنند. ممکن است از خودتان بپرسید: “چه کاری کردم که باعث این اتفاق شد؟” یا “چه کاری می‌توانستم انجام دهم تا از این اتفاق جلوگیری کنم؟” و تقریباً هر والدینی بی‌دلیل افسوس می‌خورند: “اگر فقط…” مادران به خصوص از زمانی که باردار شدند، زندگی‌شان را بررسی می‌کنند و از خود می‌پرسند آیا می‌توانستند با تصمیم‌گیری‌های متفاوت یا شرایط متفاوت، نتیجه را تغییر دهند.
برای بیشتر نوزادان در NICU، دلایل تولد به صورت بیمار یا نارس مشخص نیست. اگر لازم است، احساسات گناه را کنار بگذارید، که به شما انرژی بیشتری برای مراقبت از خود و نوزاد جدیدتان می‌دهد. همچنین مهم است که این احساسات را با تیم NICU در میان بگذارید. اغلب تیم NICU می‌تواند پاسخ‌ها و آرامش را به شما ارائه دهد.
احساس از دست دادن
در طول بارداری، احتمالاً تصویری از نوزاد خود در ذهن داشتید. برای بیشتر والدین، این تصویر یک نوزاد سالم و ترم شده بود. دیدن نوزاد نارس یا بیمار برای اولین بار ممکن است احساس از دست دادن چیزی که انتظار داشتید را ایجاد کند.
بیشتر مادرانی که نوزادشان به موقع به دنیا آمده است، می گویند که از پایان بارداری‌شان خوشحال هستند؛ اما مادران نوزادان نارس اغلب پایان بارداری خود را سوگواری می‌کنند. مادران نوزادان نارس اغلب احساس می‌کنند که دلتنگ حس داشتن نوزاد درون خود هستند و آماده تولد نبودند. مادران در NICU ممکن است به زنانی که هنوز باردار هستند یا مادرانی که نوزاد سالم به دنیا آورده‌اند، حسادت کنند.
اگر تولد نوزادتان آن‌طور که برنامه‌ریزی کرده بودید، پیش نرفته است، شما و همسرتان ممکن است برای از دست دادن تجربه تولد برنامه ریزی شده تان نیز سوگواری کنید. بسیاری از زوج‌ها امروزه برنامه‌ریزی می‌کنند که چه کسی در زمان تولد فرزندشان حضور داشته باشد، محیط چگونه باشد، چگونه فرایند زایمان را مدیریت کنند و چقدر مداخله پزشکی را می‌خواهند.
برخی حتی برنامه‌های تولد دقیقی را می‌نویسند تا خواسته‌های خود را به پزشکشان منتقل کنند. متأسفانه، تولد پیش از موعد یا پیچیده ممکن است نیاز به تغییر ناگهانی و برنامه‌ریزی نشده در تجربه شما داشته باشد.
شما همچنین ممکن است احساس از دست دادن نقش والدین بودن خود را داشته باشید. در طول بارداری، خود را به عنوان پدر یا مادر تصور می‌کردید. خودتان و همسرتان را در حال بازی و مراقبت از نوزادتان تصور می‌کردید. حالا باید در یک محیط ناشناخته وقت خود را با نوزادتان بگذرانید، از طریق یک پورتال دستگاه انکوباتور نوزادتان را لمس کنید و منتظر بمانید تا کسی به شما بگوید چه زمانی مناسب است که نوزادتان را بغل کنید یا به او غذا دهید.
کنار گذاشتن آنچه که از دست داده‌اید، بخش مهمی از گذار به دوران والدینی است. حالا باید رویای جدیدی برای خانواده در حال رشد خود و اهداف متفاوتی برای پیشرفت ایجاد کنید. این اهداف جدید ممکن است کاملاً متفاوت باشند (مانند ترک اکسیژن یا اولین بار شیر دادن) و والدین نمی‌توانند این اهداف جدید را تعیین کنند تا زمانی که از رویای قبلی یک نوزاد سالم و به موقع عبور کنند.
ممکن است زمان بگذرد تا این احساس از دست دادن ها کاهش یابد. بسیاری از والدین بارها و بارها این احساسات را اغلب در نزدیکی زمان تولد نوزادشان تجربه می‌کنند، گاهی برای سال‌ها . دوباره، این یک واکنش طبیعی برای بسیاری از خانواده‌های NICU است. همانند عصبانیت، اغلب کمک می‌کند که این احساسات از دست دادن را بحث و به رسمیت بشناسید. ممکن است مفید باشد که با والدین دیگری که تجربه داشتن نوزادی در NICU را داشته‌اند صحبت کنید.
احساس ناتوانی
شما خود را در یک محیط ناآشنا می‌بینید که توسط تجهیزات پیشرفته و تعداد زیادی افراد که از نوزادتان مراقبت می‌کنند، احاطه شده است. شما می‌خواهید نوزادتان را آرام کنید، اما ممکن است ندانید چه باید بکنید. این احساسات ناتوانی از جمله واکنش های رایج والدین به NICU است.
ابتدا بفهمید که بیشتر والدین NICU احساس ناتوانی می‌کنند و این احساسات را به رسمیت بشناسید: “احساس می‌کنم نمی‌توانم برای نوزادم کاری انجام دهم.” اگر هنوز با پرستاران نوزادتان راحت نیستید، می‌توانید با انجام مشاهدات و پرسیدن سوالاتی شروع کنید: “نوزادم ناراحت به نظر می‌رسد. چه کاری می‌توانم انجام دهم تا او را آرام کنم؟” یا “لب‌های نوزادم خشک شده است. از چه چیزی می‌توانم برای مرطوب کردن آنها استفاده کنم؟” با گذشت زمان و آشنایی بیشتر با محیط NICU و تجربه لمس و تعامل با نوزادتان، احساسات اعتماد به نفس جایگزین احساسات اولیه ناتوانی می‌شوند.
احساسات خود را با پرسنل پرستاری نوزادتان در میان بگذارید. آنها اغلب می‌توانند روش‌های منحصر به فردی را برای ارتباط با تیم NICU و مشارکت در مراقبت از نوزادتان پیشنهاد کنند. به عنوان مثال، تامین شیر مادر برای نوزادتان یک کمک مهم به مراقبت از نوزادتان است.
حتی اگر قصد داشتید در آینده از شیر خشک استفاده کنید، ممکن است اکنون به شیر دادن از سینه فکر کنید. شیر مادر به ویژه برای نوزادان بیمار یا نارس مهم است زیرا تغذیه ایده‌آل و مزایای دیگری را فراهم می‌کند که به نوزادتان کمک می‌کند تا بهبود یابد و رشد کند.
احساس “نمایش بودن”
برخلاف اکثر اتاق‌های بیمارستان برای کودکان و بزرگسالان، چندین نوزاد NICU و والدین‌شان ممکن است در یک اتاق بزرگ مشترک حضور داشته باشند. بسیاری از والدین می‌گویند که این قرار گرفتن در معرض، در تجربه‌های اولیه‌شان در NICU باعث می‌شود که احساس کنند مانند “ماهی در یک آکواریوم” هستند. این نیز یکی دیگر از واکنش های رایج والدین به NICU است.
شما ممکن است احساس کنید که دیگران هر حرکت شما را تماشا می‌کنند و این فقدان حریم خصوصی می‌تواند استرس‌زا باشد. کارکنان NICU شما را مشاهده می‌کنند تا به شما در یادگیری مراقبت از نوزادتان کمک کنند. آنها آموزش ویژه‌ای در زمینه نوزادان نارس و بیمار دارند و می‌توانند نشانه‌های استرس را که ممکن است هنوز درک نکنید، در نوزاد شناسایی کنند.
علاوه بر این، والدین دیگر در NICU ممکن است شما را تماشا کنند تا شما را با نوزادتان شناسایی کنند و شرایط شما را با شرایط خود مقایسه کنند. این اجتماعی شدن بخشی از فرآیند آشنایی در NICU است. هر چه بیشتر با محیط آشنا شوید، راحت‌تر با کارکنان NICU، روال‌ها و توانایی خود در مراقبت از نوزادتان خواهید شد. مراقبت و حضور شما توسط نوزادتان شناخته می‌شود و برای رشد و بهبود نوزادتان حیاتی است.
