مکیدن انگشت شست در نوزادان

مکیدن انگشت شست در نوزادان یکی از رفتارهای طبیعی و رایج در بین آن ها است. در واقع، این عادت آنقدر جهانی است که حتی در سونوگرافی های دوران بارداری نیز مشاهده می شود.

بر اساس گزارش های مرکز سلامت، حدود 90 درصد نوزادان از همان دو ساعت پس از تولد، به نوعی مکیدن دست را آغاز می کنند. البته، در دوران نوزادی این رفتار نه تنها بامزه بلکه مفید هم هست، اما وقتی کودک بزرگ تر می شود، ممکن است مشکلاتی به دنبال داشته باشد.

اما چرا نوزادان و کودکان انگشتشان را می مکند؟ این رفتار چه فوایدی دارد؟ و چه زمانی عوارض آن نمایان می شود؟ در ادامه، دلایل مکیدن انگشت، مزایای آن و راه های جلوگیری از این عادت را بررسی می کنیم.

چرا نوزادان انگشت شستشان را می مکند؟

نوزادان با مجموعه ای از رفلکس های غریزی متولد می شوند که برای زنده ماندن ضروری هستند. یکی از این رفلکس ها، رفلکس مکیدن است. وقتی چیزی (معمولا سینه مادر یا شیشه شیر) با سقف دهان نوزاد تماس پیدا می کند، او به صورت خودکار شروع به مکیدن می کند. این رفلکس برای تغذیه نوزاد در ماه های اول زندگی حیاتی است.

اما دلیل دیگری هم برای این عادت وجود دارد: مکیدن احساس خوبی به نوزاد می دهد. چه پستانک باشد، چه شیشه شیر یا حتی انگشت، مکیدن یک روش طبیعی برای آرام شدن، احساس راحتی یا حتی به خواب رفتن در نوزادان است.

در یک مطالعه نشان داده است که مکیدن انگشت باعث تحریک عصب هایی می شود که تنش روانی و جسمی را کاهش می دهند. برای بسیاری از والدین، این توانایی نوزاد برای آرام کردن خودش یک مزیت بزرگ محسوب می شود. هنگامی که نوزاد انگشت شستش را می مکد، آن را به مرکز بدنش نزدیک می کند. هر چیزی که در مرکز بدن قرار بگیرد، برای کودک احساس آرامش و امنیت ایجاد می کند.

علاوه بر آرامش بخشی، مکیدن انگشت شست می تواند یک فایده مهم دیگر هم داشته باشد: کاهش خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد. طبق گزارش کتابخانه ملی پزشکی، تحقیقات نشان می دهد که مکیدن انگشت یا پستانک به باز نگه داشتن مجاری تنفسی نوزاد کمک کرده و باعث بهبود تنفس او می شود. به همین دلیل، این رفتار تا قبل از یک سالگی، نه تنها مضر نیست بلکه ممکن است حتی مفید هم باشد.

عواقب احتمالی مکیدن انگشت شست در نوزادان

همان طور که همه چیزهای خوب روزی به پایان می رسند، مکیدن انگشت شست در نوزادان هم در نهایت می تواند عواقبی به دنبال داشته باشد. نگرانی های مربوط به مکیدن انگشت شست یا هر انگشت دیگر معمولا به پیامد های طولانی مدت آن مرتبط می شود. تأثیرات این عادت می تواند بسته به مدت زمان ادامه آن و شدت مکیدن متفاوت باشد.

وقتی صحبت از مکیدن انگشت شست در نوزادان می شود، اولین نگرانی اغلب درباره دندان ها است. این نگرانی بی دلیل نیست، چرا که مشکلات دندانی یکی از پیامدهای مهم این عادت محسوب می شوند.

دکتر مگان میلر، دندانپزشک کودکان توضیح می دهد:
“در نهایت، با اعمال فشار کافی و گذشت زمان، مکیدن انگشت شست باعث جلو آمدن دندان های شیری بالایی، ایجاد فاصله بین دندان های بالا و پایین (اوپن بایت) و محدود شدن رشد استخوان های فک بالا می شود.”

همچنین، جرت اشاره می کند:

جابجایی دندان ها ممکن است پس از ترک این عادت اصلاح شود، اما اگر رشد استخوانی تحت تأثیر قرار بگیرد، شکل کام (سقف دهان) کودک تغییر می کند.

در حالی که برای اصلاح این مشکلات، گسترش دهنده های کام (پالاتال اکسپندر) و بریس ها وجود دارند، اما زبان ما به طور طبیعی نقش گسترش دهنده کام را ایفا می کند و لب ها نیز مانند بریس های طبیعی برای دندان ها عمل می کنند. اگر زبان کودک در حالت استراحت در سقف دهان قرار بگیرد، کام به درستی گسترش می یابد و دندان ها دچار شلوغی و نامرتبی نمی شوند.

اما اگر زبان در کف دهان قرار گیرد (مانند زمانی که کودک انگشت خود را می مکد)، ممکن است مشکلات ارتودنسی متعددی ایجاد شود، از جمله باریک شدن فک بالا و عدم تماس صحیح دندان های بالا و پایین. علاوه بر این، رشد غیرطبیعی استخوان های فک می تواند بر راه هوایی و نحوه تنفس کودک تأثیر بگذارد. این مشکل می تواند منجر به تنفس از طریق دهان و بروز اختلالات تنفسی در خواب شود.

علاوه بر مشکلات دندانی و تنفسی، مکیدن مداوم انگشت شست ممکن است بر گفتار کودک نیز تأثیر بگذارد و موجب تأخیر یا مشکلات در تلفظ برخی صداها شود.

مکیدن انگشت شست در نوزادان چه زمانی باید متوقف شود؟

به طور ایده آل، کودکان باید تا یک سالگی این عادت را به طور طبیعی ترک کنند. اما ممکن است همیشه شرایط ایده آل نباشد و تغییر کند.

خبر خوب این است که کودک شما باید از حدود یک سالگی به دندانپزشک مراجعه کند، و دندانپزشک می تواند در صورت مشاهده تغییرات نگران کننده، شما را آگاه کند.

 میلر توضیح می دهد:
“اگر متوجه تغییرات در موقعیت دندان ها یا رشد استخوانی شویم، توصیه می کنیم تکنیک هایی برای توقف این عادت در اولویت قرار گیرند.”

اما اگر چنین مشکلاتی مشاهده نشود، مانعی نیست چرا که این عادت تا سن سه سالگی کنترل و متوقف شود. با این حال، بیشتر کودکان تا سن چهار سالگی خود به خود مکیدن انگشت شست را کنار می گذارند. بر اساس گزارش مرکز سلامت، در صورتی که این عادت پس از دوران نوپایی همچنان ادامه یابد، والدین باید برای ترک آن پیش از رویش دندان های دائمی وارد عمل شوند.

با این حال، همیشه استثناهایی وجود دارد و والدین باید درک کنند که مکیدن انگشت برای کودک یک کارکرد خاص دارد، چه برای آرامش باشد و چه برای کمک به خوابیدن. سرزنش کودک برای ترک این عادت مؤثر نخواهد بود.

همان طور که همیشه توصیه می شود، بهتر است برای دریافت راهکارهای خاص تر با دندانپزشک یا پزشک کودک خود مشورت کنید.

چگونه مکیدن انگشت شست در نوزادان را متوقف کنیم؟

چندین راهکار برای ترک مکیدن انگشت شست وجود دارد. این روش ها به سن کودک، دلیل انجام این رفتار، زمان های خاصی که کودک انگشت خود را می مکد (روز یا شب)، شخصیت کودک و سبک تربیتی والدین بستگی دارد.

چگونه نوزاد را از مکیدن انگشت شست بازداریم؟

اگر به دنبال راهی برای جلوگیری از مکیدن انگشت شست در نوزادان هستید، لازم نیست بیش از حد نگران باشید، اما برخی والدین ترجیح می دهند از همان ابتدا از ایجاد این عادت جلوگیری کنند.

در این مرحله، کودک شما احتمالا برای آرامش خود این کار را انجام می دهد، بنابراین می توانید جایگزینی برای آن فراهم کنید که همان حس راحتی را به او بدهد.
فرانکل می گوید:
“دادن چیزی که حس گرما و آرامش ایجاد کند یا وسیله ای که بتواند آن را بجود، جایگزین مناسبی برای مکیدن انگشت شست است.”

اگر تمایل دارید، می توانید از پستانک استفاده کنید. اگرچه پستانک نیز می تواند پیامدهای مشابهی مانند مکیدن انگشت داشته باشد، اما برخلاف انگشت، همیشه همراه کودک نیست و می توان آن را حذف کرد. همچنین، پستانک ها نرم تر هستند و ممکن است آسیب کمتری به دندان ها وارد کنند. همچنین استفاده از پستانک در نوزادان تأثیرات منفی کمتری نسبت به مکیدن انگشت شست دارد.

چگونه کودک نوپا را از مکیدن انگشت بازداریم؟

وقتی کودک شما توانایی درک و برقراری ارتباط پیدا می کند، روش های جدیدی برای متوقف کردن این عادت در دسترس قرار می گیرد. در اینجا چند راهکار ارائه شده است:

• الگوی مکیدن انگشت را مشخص کنید:
  قبل از مداخله برای توقف این عادت، ابتدا الگوهای مکیدن انگشت کودک را شناسایی کنید. آیا کودک هنگام خواب این کار را انجام می دهد یا این یک واکنش روزانه به بی حوصلگی و اضطراب است؟ پس از شناسایی علت، می توانید راهکار مناسبی انتخاب کنید.
• افزایش آگاهی کودک:
  کودکان اغلب ناخودآگاه انگشت خود را در دهان می برند. بنابراین والدین باید به کودک کمک کنند تا نسبت به این رفتار آگاهی بیشتری پیدا کند. این کار را می توانید با پرسیدن ساده از کودک در لحظه انجام دادن این عادت شروع کنید: “متوجه هستی که انگشتت رو می مکی؟”
• تشویق با جایزه:
  برخی کودکان با استفاده از سیستم تشویقی مانند جدول استیکرها یا پاداش های کوچک انگیزه پیدا می کنند. این روش برای کودکانی که توانایی درک و پذیرش این سیستم را دارند، می تواند مفید باشد.
• ایجاد جایگزین های مناسب:
  اگر کودک برای آرامش و خود تنظیمی انگشت خود را می مکد، جایگزین های مناسبی برای این نیاز فراهم کنید. برای مثال، عروسکی برای بغل کردن هنگام خواب یا اسباب بازی هایی که دستان کودک را مشغول نگه دارند، می توانند کمک کننده باشند.

سخنی از نی نی تینی

در نهایت، والدین باید بدانند که مکیدن انگشت شست در نوزادان و کودکان نوپا یک رفتار طبیعی است. هر کودکی متفاوت است؛ برخی ممکن است هرگز به این عادت روی نیاورند، در حالی که برخی دیگر ترک آن را دشوار بدانند. اگر کودک شما در برابر ترک این عادت مقاومت می کند، برخوردی محبت آمیز و همراه با صبر می تواند تأثیر بیشتری داشته باشد تا سرزنش کردن.

یادتان باشد که ترک این عادت یک فرایند است و کودک شما در نهایت موفق به انجام آن خواهد شد.