سندرم میگ، یک اختلال حرکتی است که باعث اسپاسم های مکرر در عضلات چشم، فک، زبان و قسمت پایینی صورت می شود. این اسپاسم ها ممکن است شبیه احساس سوزش یا شوک الکتریکی باشند و گاهی دردناک باشند. این اختلال نوعی دیستونی به حساب می آید. در این مقاله در مورد این سندرم و راهکارهای کمک کننده درمان آن توضیح خواهیم داد.
سندرم میگ چیست؟
سندرم میگ یک اختلال حرکتی نادر و غیرارادی است که مغز و سیستم عصبی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد. این اختلال باعث اسپاسم های عضلانی می شود که شخص نمی تواند آن ها را کنترل کند. مثلا ممکن است فک شما بی اختیار تکان بخورد یا چشم هایش ناگهانی بسته شوند. این اسپاسم ها گاهی دردناک و آزاردهنده هستند.
معمولا سندرم میگ عضلات زیر را درگیر می کند:
- پایین صورت
- فک
- زبان
- چشم ها
چون این اختلال جزو گروه دیستونی ها است، پزشکان گاهی آن را با نام های دیگری هم می شناسند، مثل دیستونی کرانیال سگمنتال یا دیستونی ایدیوپاتیک پلک-فک.
آیا سندرم میگ پدیده ای نادر است؟
بله، این اختلال یکی از اشکال نادر دیستونی است و شیوع پایینی دارد.
علائم و علت سندرم میگ
علائم سندرم میگ چیست؟
این اختلال روی حرکات صورت و فک اثر می گذارد. مبتلا به این بیماری ممکن است بدون قصد و اراده صورتش را حرکت دهد یا فک خود را تکان دهد. از شایع ترین علائم می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- در هم کشیدن یا حالت گرفتن صورت (grimacing)
- اخم کردن مداوم
- پرتاب ناگهانی چانه (حرکات غیرارادی چانه، معمولا هنگام صحبت کردن یا غذا خوردن)
- تکان خوردن فک
- درد فک به شکل شوک یا سوزش
- مشکل در باز یا بسته کردن دهان
- دهان بسته و محکم
- دندان قروچه یا ساییدن دندان ها (bruxism)
ممکن است اسپاسم ها به زبان، گلو و مسیر تنفسی کودک هم برسد. اسپاسم زبان می تواند خوردن و بلع غذاهای جامد را دشوار کند و اسپاسم در مسیر تنفسی ممکن است تنفس را سخت کند. در صورت مشکل تنفسی شدید، باید فورا با اورژانس تماس بگیرید.
علائم سندرم میگ که چشم ها را درگیر می کنند شامل:
- پلک زدن مکرر یا کنترل نشده
- درد چشم
- مشکل در باز نگه داشتن چشم ها
- خشکی چشم یا احساس شن در چشم ها
علائم اولیه ممکن است فقط یک چشم را درگیر کنند، اما به مرور هر دو چشم می توانند درگیر شوند. این علائم با افزایش سن بیشتر می شوند و ممکن است باعث مشکلات بینایی شوند، حتی اگر خود چشم ها سالم باشند.
علت سندرم میگ
علت دقیق این اختلال هنوز ناشناخته است. کارشناسان معتقدند ترکیبی از عوامل ژنتیکی (تغییرات غیرقابل پیش بینی DNA که در دوران جنینی رخ می دهد) و عوامل محیطی می تواند باعث بروز آن شود.
برخی محققان بر این باورند که سندرم میگ بخش گنگلیون بازال مغز را تحت تأثیر قرار می دهد، ناحیه ای که حرکات بدن را تنظیم می کند.
چه عواملی باعث تشدید علائم سندرم میگ می شوند؟
برخی عوامل محیطی می توانند علائم این اختلال را بدتر کنند که به آن ها تریگر یا محرک گفته می شود، مثل:
آیا سندرم میگ ممکن است به خاطر بیماری های دیگر باشد؟
گاهی سندرم میگ همراه با بیماری های دیگر ظاهر می شود، مانند:
- بیماری پارکینسون: یک اختلال حرکتی عصبی که باعث لرزش، کندی حرکت، سفتی عضلات و مشکلات تعادل و هماهنگی می شود.
- دیستونی دیررس (Tardive Dyskinesia): اختلال حرکتی ناشی از مصرف طولانی مدت برخی داروهای روان پزشکی یا داروهای سیستم عصبی و گوارشی.
- بیماری ویلسون: اختلال ژنتیکی که باعث تجمع مس در بدن و مشکلات کبدی و حرکتی می شود.
عوامل خطر سندرم
سندرم میگ می تواند هر فردی را درگیر کند، اما احتمال بروز آن در زنان بیشتر از مردان است. بیشتر افراد بین سنین 40 تا 70 سال تشخیص داده می شوند، اما می تواند در هر سنی شروع شود.
عوارض سندرم میگ
این اختلال می تواند باعث مشکلاتی مثل:
- سردرد
- مشکلات بینایی (عدم توانایی باز نگه داشتن چشم ها)
- سوءتغذیه
- افسردگی
درمان خانگی سندرم میگ
آیا می توان سندرم میگ را در خانه درمان کرد؟
برخی از والدین متوجه شده اند که استفاده از ترفندهای حسی در خانه می تواند به کاهش علائم کمک کند. ترفندهای حسی به حرکاتی گفته می شوند که بخش هایی از مغز را که باعث اسپاسم های عضلانی می شوند، منحرف می کنند. نمونه هایی از این ترفندها عبارتند از:
- جویدن آدامس بدون شکر
- گاز گرفتن خلال دندان یا چوب تمیزکننده دندان
- لمس لب یا چانه
- نگاه کردن به پایین
علاوه بر این، می توان با اجتناب از محرک های محیطی مثل نور شدید یا باد، علائم را کاهش داد. برای مثال، استفاده از عینک آفتابی یا خودداری از بیرون رفتن در روزهای بادخیز می تواند مفید باشد.
عوارض درمان
قبل از شروع درمان، با پزشک خود درباره عوارض احتمالی درمان صحبت کنید. هر نوع دارو ممکن است عوارضی داشته باشد که باید به آن ها توجه شود، مانند خواب آلودگی، تنگی نفس یا خشکی دهان.
تزریق بوتاکس نیز ممکن است با درد، تورم یا کبودی در محل تزریق همراه باشد و گاهی باعث ضعف بیش از حد عضلات شود. پزشک شما دوز مناسب و فاصله زمانی تزریق ها را بر اساس شرایط کودک تعیین خواهد کرد.
پیش آگهی و چشم انداز زندگی
انتظارها از سندرم میگ
سندرم میگ می تواند سبک زندگی شخص و خانواده او را تحت تأثیر قرار دهد. انجام کارهای روزمره مانند حضور در فضای باز یا رفتن با خودرو ممکن است دشوار شود. برخی کودکان و والدین ممکن است به دلیل ظاهر اسپاسم های عضلانی احساس ناراحتی کنند و تمایلی به فعالیت های اجتماعی نداشته باشند. صحبت با یک روانشناس یا مشاور سلامت روان می تواند به مدیریت این وضعیت کمک کند، به ویژه که علائم با گذر زمان ممکن است پیچیده تر شوند.
با وجود اینکه سندرم میگ درمان قطعی ندارد، روش های درمانی می توانند به شخص مبتلا کمک کنند تا به فعالیت هایی که دوست دارد، بازگردد و کیفیت زندگی او حفظ شود.
طول عمر
این اختلال تأثیر مستقیمی بر طول عمر فرد ندارد و بیماری کشنده نیست، اما می تواند کیفیت زندگی فرد را کاهش دهد. پزشک کودک می تواند با ارائه درمان های مناسب، مدیریت علائم را برای شما ساده تر کند.
پیشگیری
آیا می توان از سندرم میگ پیشگیری کرد؟
هیچ روش شناخته شده ای برای پیشگیری از این اختلال وجود ندارد. با این حال، اجتناب از محرک هایی که علائم را تشدید می کنند، مانند نور شدید و باد، می تواند از بروز حملات اسپاسم جلوگیری کند.
زندگی با سندرم میگ
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟
- در صورت بروز عوارض دارویی یا افزایش شدت علائم بعد از درمان
- اگر علائم باعث مشکلات خوردن یا بلع شد، سریعا با پزشک تماس بگیرید تا از سوءتغذیه جلوگیری شود
مراجعه اورژانسی
اگر فرد دچار مشکل در تنفس شد، فورا با اورژانس تماس بگیرید.
سوالاتی که می توانید از پزشک بپرسید:
- آیا من مبتلا به سندرم میگ هستم یا نوع دیگری از دیستونی؟
- چه نوع درمانی توصیه می کنید؟
- عوارض احتمالی درمان چیست؟
- آیا درمان های جدید یا آزمایش های بالینی وجود دارد؟
- علائم فرد روی اعتماد به نفس او تأثیر گذاشته است، آیا باید با مشاور سلامت روان صحبت کنیم؟
سخنی از نی نی تینی
تشخیص یک اختلال نادر مانند سندرم میگ می تواند دشوار باشد، زیرا باعث اسپاسم های دردناک در پلک ها، فک و پایین صورت می شود. افراد معمولا سوالات زیادی درباره نحوه پیشرفت و مدیریت علائم دارند. اگرچه درمان قطعی وجود ندارد، روش های مختلفی برای کنترل علائم موجود است که به فرد کمک می کند تا تا حد امکان زندگی روزمره خود را ادامه دهد.
اگر شما هم تجربه مراقبت از فردی با سندرم میگ را داشته اید، یا نکته مفیدی برای کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی فرد پیدا کرده اید، تجربیاتتان را در بخش نظرات با دیگر والدین به اشتراک بگذارید. همچنین، اگر سوالی درباره تشخیص، درمان یا روش های حمایتی دارید، می توانید آن را مطرح کنید تا با پاسخ های کاربردی و علمی، به اشخاص دیگر کمک شود. مشارکت شما می تواند باعث آگاهی و همدلی والدین دیگری شود که با این اختلال نادر مواجه هستند.
