سندرم سندیفر در کودکان

سندرم سندیفر یکی از شرایط پزشکی نادر اما قابل کنترل در نوزادان و کودکان خردسال است. این وضعیت باعث بروز اسپاسم ها و حرکات عضلانی غیرقابل کنترل، به ویژه پس از خوردن غذا، در کودک می شود. این اتفاق معمولا زمانی رخ می دهد که کودک دچار رفلاکس معده (برگشت اسید از معده به مری) است و با حرکات غیرطبیعی بدن خود، سعی دارد ناراحتی ناشی از آن را کاهش دهد. پزشک ممکن است برای درمان این مشکل، تغییرات غذایی یا دارویی تجویز کند تا تعداد اسپاسم ها کاهش یابد و نوزاد پس از غذا خوردن آرامش بیشتری پیدا کند. در این مقاله در مورد سندرم سندیفر در کودکان بیشتر توضیح خواهیم داد.

سندرم سندیفر چیست؟

سندرم سندیفر وضعیتی است که با حرکات غیرمعمول سر، گردن و پشت کودک مشخص می شود. این حرکات می توانند به صورت اسپاسم های عضلانی موقت بروز کنند که در پاسخ به رفلاکس اسید معده اتفاق می افتند. علائم معمولا پس از غذا خوردن بروز پیدا می کنند؛ زمانی که محتویات معده در جای خود باقی نمی مانند و به مری بازمی گردند.

سندرم سندیفر در کودکان چه کسانی را تحت تأثیر قرار می دهد؟

سندرم سندیفر اغلب نوزادان و کودکان خردسال را درگیر می کند. همچنین در کودکانی که با تأخیر رشدی یا مشکلات عصبی-حرکتی مواجه اند، احتمال بروز این اختلال بیشتر است.

شیوع سندرم سندیفر در کودکان چقدر است؟

مطالعات نشان می دهند که تقریبا 7 درصد نوزادان در ایالات متحده دچار بیماری رفلاکس معده یا GERD هستند. با این حال، از میان این نوزادان، کمتر از 1 درصد دچار اسپاسم های عضلانی مرتبط با سندرم سندیفر می شوند. با توجه به نادر بودن این سندرم، ممکن است توسط والدین یا حتی پزشکان در ابتدا با سایر اختلالات اشتباه گرفته شود.

تاثیر سندرم سندیفر در کودکان

نشانه های سندرم سندیفر در کودکان، معمولا پس از خوردن غذا ظاهر می شود. این وضعیت به این دلیل رخ می دهد که بدن کودک به حرکت غیرطبیعی محتویات معده به سمت مری واکنش نشان می دهد. مشابه احساسی که یک فرد بزرگسال هنگام خوردن غذای تند یا چرب دچار سوزش معده می شود، کودک نیز هنگام شیر خوردن از سینه یا با شیشه شیر، همین احساس را تجربه می کند. اما برخلاف بزرگسالان، نوزاد با حرکات غیرارادی مانند چرخاندن گردن یا قوس دادن کمر، سعی در کاهش این ناراحتی دارد.

علائم و علل سندرم سندیفر در کودکان

علائم سندرم سندیفر در کودکان چیست؟

علائم این سندرم به چند دسته اصلی تقسیم می شوند:

• بیماری رفلاکس معده (GERD): رفلاکس زمانی اتفاق می افتد که اسید یا محتوای معده به مری بازمی گردد. این می تواند باعث شود کودک شیر بالا بیاورد، احساس سوزش در قفسه سینه داشته باشد، از درد در ناحیه قفسه سینه شکایت کند یا مزه ترش در دهانش حس شود.
• حرکات دیستونیک (Dystonic): این حرکات شامل اسپاسم های غیرارادی و مکرر عضلات نوزاد هستند. ممکن است شامل قوس دادن پشت، لرزش، پلک زدن سریع، چرخاندن گردن یا سفت شدن عضلات باشند. این حرکات معمولا پس از شیر خوردن بروز می کنند و می توانند بسیار شدید به نظر برسند، اما هدف آن ها کاهش حس ناراحتی ناشی از رفلاکس است.
• مشکلات در غذا خوردن: نوزاد ممکن است هنگام تغذیه یا پس از آن دچار بی قراری، گریه، ناله یا حالت تهوع شود. این مشکلات می توانند علامت ناراحتی معده باشند.

علائم ثانویه که ممکن است در کنار سندرم سندیفر در کودکان دیده شوند:

• کم خونی: در مواردی که رفلاکس شدید و مداوم باشد، جذب آهن ممکن است کاهش یابد.
• کاهش وزن: کودکانی که به دلیل ناراحتی هنگام شیر خوردن، تغذیه کمتری دارند، ممکن است دچار اختلال رشد و کاهش وزن شوند.
• خس خس سینه یا استریدور: صدای تنفسی غیرطبیعی که ممکن است به دلیل التهاب ناشی از رفلاکس یا فشار روی راه هوایی ایجاد شود.
• فتق هیاتال (بیرون زدگی قسمت بالایی معده): در این حالت، قسمتی از معده از طریق دیافراگم به سمت قفسه سینه وارد می شود که می تواند رفلاکس را تشدید کند.

علت سندرم سندیفر در کودکان چیست؟

علت دقیق این سندرم هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما پژوهش ها نشان می دهند که احتمالا ارتباط نارس بین مری و معده در نوزادان، باعث بازگشت محتویات معده به مری می شود. این مشکل همان GERD یا رفلاکس معده است که به عنوان عامل زمینه ساز سندرم سندیفر شناخته می شود.

کودک زمانی که از رفلاکس و درد آن رنج می برد، با انجام حرکات سریع و ناگهانی مانند قوس دادن بدن یا چرخاندن گردن، تلاش می کند این درد را کاهش دهد. این واکنش شبیه به زمانی است که شما دست خود را به سرعت از روی یک جسم داغ کنار می کشید.

پیش آگهی و آینده ی کودک مبتلا به سندرم سندیفر

اگر کودک من دچار سندرم سندیفر باشد، چه انتظاری باید داشته باشم؟

به طور کلی، سندرم سندیفر در کودکان یک وضعیت موقتی است. در بیشتر موارد، این اختلال تا پیش از یک سالگی به طور کامل از بین می رود. درمان هایی مانند تغییر رژیم غذایی یا مصرف داروهای ضد رفلاکس کمک می کنند تا علائم سریع تر کاهش یابند و کودک راحت تر غذا بخورد.

اگر درمان مناسب و به موقع برای کودک انجام نشود و نوزاد به دلیل ناراحتی یا درد ناشی از رفلاکس، تغذیه ی کافی دریافت نکند، ممکن است در موارد نادر دچار سوءتغذیه شده و نشانه هایی را تا سال های بعد در کودکی نشان دهد. البته این مورد در درصد کمی از کودکان دیده می شود.

پیشگیری از سندرم سندیفر در کودکان

چطور می توانم از ابتلای کودک به سندرم سندیفر جلوگیری کنم؟

هرچند نمی توان تمام علل سندرم سندیفر در کودکان را به طور قطعی پیشگیری کرد، اما با رعایت برخی نکات ساده در شیردهی و مراقبت روزانه، می توان احتمال بروز این مشکل را کاهش داد:

• تغذیه ی مکرر با حجم کم: به جای وعده های زیاد و سنگین، نوزاد را در طول روز چند بار با حجم های کم تغذیه کنید.
• استفاده از غلظت دهنده ها: در صورت توصیه پزشک، می توان مقدار کمی فرنی برنج یا غلیظ کننده مناسب را به شیر مادر یا شیر خشک اضافه کرد تا از بازگشت محتویات معده به مری جلوگیری شود.
• حفظ حالت عمودی بدن نوزاد هنگام تغذیه: هنگام شیردهی و بعد از آن، کودک باید در وضعیت نشسته یا در آغوش در زاویه ای قرار گیرد که سر و بالاتنه بالاتر از شکم باشد.
• آروغ گیری منظم: در طول و بعد از هر وعده غذایی، نوزاد را به خوبی آروغ بگیرید تا هوای بلعیده شده خارج شود.
• پیروی از درمان رفلاکس معده: اگر کودک دچار رفلاکس است، حتما طبق دستور پزشک درمان دارویی یا غذایی را ادامه دهید تا رفلاکس به درستی کنترل شود.

زندگی با سندرم سندیفر: چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

چه وقت لازم است در رابطه با سندرم سندیفر در کودکان به پزشک مراجعه کنم؟

اگر علائم زیر را در کودک مشاهده کردید، لازم است بدون تأخیر با پزشک کودک مشورت کنید:

• کودک قادر به خوردن غذا نیست یا غذای مصرفی را بالا می آورد.
• نوزاد وزن گیری طبیعی ندارد یا کاهش وزن دارد.
• علائم بیماری بعد از شروع درمان تشدید شده اند یا اسپاسم های عضلانی بیشتر شده اند.

سؤالاتی که می توانید از پزشک کودک خود بپرسید:

• چند بار و به چه میزان باید به کودک غذا بدهم؟
• چه نوع غلیظ کننده ای برای شیر مادر یا شیر خشک مناسب است؟
• آیا کودک به شیر گاو یا سایر مواد غذایی حساسیت دارد؟
• داروهای ضد رفلاکس چه عوارض جانبی ممکن است داشته باشند؟

سخنی از نی نی تینی

مشاهده اسپاسم های عضلانی یا بی میلی کودک به غذا می تواند برای هر مادری نگران کننده باشد. اما دانستن این موضوع که سندرم سندیفر در کودکان معمولا موقتی است و با پیگیری به موقع و درمان های ساده قابل کنترل و درمان است، می تواند آرامش خاطر بیشتری ایجاد کند.

هرگاه کودک شما علائمی از رفلاکس یا اسپاسم نشان داد، بهتر است در اسرع وقت با پزشک مشورت کنید. درمان های پیشنهادی پزشک باعث می شوند نوزاد شما سریع تر بهبود پیدا کند و احتمال عوارضی مانند سوءتغذیه به حداقل برسد. خوشبختانه، بیشتر کودکان تا پایان یک سالگی بهبودی کامل پیدا می کنند و به رشد طبیعی خود ادامه می دهند.