یکی از نگرانی هایی که در چندین سال اخیر برای والدین به وجود آمده این است که فکر می کنند تزریق واکسن ها باعث ابتلا به اوتیسم می شوند و به همین دلیل برخی افراد با قبول این نظریه از انجام واکسیناسیون کودکان اجتناب می کنند. اما در واقعیت پژوهش های علمی بزرگ نشان داده اند که هیچ ارتباطی بین تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم وجود ندارد و واکسن ها کاملا ایمن و مؤثر هستند.
در این مقاله توضیح خواهیم داد که این نظریه چرا و چگونه به وجود آمد و چه پژوهش هایی برای رد این موضوع انجام شد؟
والدین همیشه می خواهند برای فرزندانشان بهترین تصمیمات را بگیرند. می خواهند آن ها را سالم و ایمن نگه دارند و به آن ها کمک کنند تا زندگی بهتری داشته باشند.
بنابراین، وقتی می شنوید که برخی ادعا می کنند بین تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم ارتباطی وجود دارد، ممکن است وسوسه شده و این حرف ها روی شما تاثیر بگذارد. شما فرزندتان را دوست دارید و می خواهید بهترین ها را برای او فراهم کنید. از طرفی، بعضی از افرادی که در شبکه های اجتماعی حرف می زنند، هیچ تخصصی در این زمینه ندارند.
اما نگران نباشید! تحقیقات علمی صورت گرفته (پژوهش های معتبر) به طور قاطع ثابت کرده اند که هیچ گونه ارتباطی بین تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم وجود ندارند. این موضوع به طور قطعی ثابت شده است.
اما چرا این نظریه همچنان ادامه دارد؟
نظریه اینکه آیا تزریق واکسن ها باعث اوتیسم می شوند، به دهه ۱۹۹۰ باز می گردد. از آن زمان، پژوهشگران به طور بی وقفه تلاش کرده اند تا بررسی کنند آیا تزریق واکسن ها باعث ابتلا به اوتیسم می شود یا خیر. آن ها بارها و بارها ثابت کرده اند که هیچ ارتباطی بین این دو وجود ندارد.
این داستان در سال ۱۹۹۸ آغاز شد. زمانی که دکتر اندرو ویکفیلد مطالعه ای منتشر کرد و ادعا کرد که ارتباطی بین واکسن MMR (سرخک، اوریون و سرخچه) و اوتیسم پیدا کرده است.
در سال های بعد، این مقاله به طور گسترده ای بی اعتبار شد. مجله ای که این مقاله را منتشر کرده بود، آن را پس گرفت (این معادل علمی رسوایی عمومی است) ودکتر ویکفیلد مجوز پزشکی خود را از دست داد.
اما مشکل چه بود؟ مقاله ارتباط بین تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم جعلی شناخته شد. نتایج آن به طور کامل نادرست بودند و علمی که پشت آن بود حتی به اندازه تحقیقات یک نمایشگاه علمی مدرسه ابتدایی هم محکم نبود.
دکتر کریستین بارت، متخصص اطفال، طبق تحقیقات معتبر در مورد تزریق واکسن ها وابتلا به اوتیسم می گوید:
ویکفیلد ادعاهایی مطرح کرده بود که توسط مطالعه اش پشتیبانی نمی شد. به عنوان مثال، ویکفیلد می خواست نشان دهد که واکسن MMR می تواند باعث التهاب روده شود، که در نتیجه ممکن است پروتئین ها و ویروس ها وارد بدن شوند و باعث اوتیسم شوند.
اما یک نقص عمده ای که وجود داشت این بود که بسیاری از کودکان تا زمانی که به اوتیسم مبتلا شده بودند، در مطالعه اصلا علائم روده ای نداشتند. هیچ ارتباطی بین واکسن و التهاب روده وجود نداشت و بنابراین، این ادعا که تزریق واکسن باعث اوتیسم می شود کاملا رد شد.
علاوه بر این، حجم نمونه بسیار کوچک بود. این مطالعه تنها 12 کودک را بررسی کرده بود. این تعداد برای استخراج نتایج علمی معتبر کافی نبود.
نکته مهم این بود که ویکفیلد از طرف وکلای افرادی که علیه تولیدکنندگان واکسن شکایت کرده بودند تامین مالی شده بود و هیچ وقت منافع مالی خود را در این قضیه افشا نکرد.
حتی بسیاری از همکاران ویکفیلد در مطالعات او نتایجشان را پس گرفتند. آن ها علنا اعلام کردند که ما با این نتایج موافق نیستیم.
اما همچنان تیترهای خبری بزرگ و ترسناک بودند. نتایج این مطالعه والدین را وحشت زده کرده بود و به اعتماد جامعه نسبت به واکسن ها آسیب زده بود.
از آن زمان، دانشمندان به طور بی وقفه تلاش کرده اند تا بررسی کنند آیا تزریق واکسن ها باعث اوتیسم می شود یا خیر؟
نتایج پژوهش های آن ها نشان داده اند که هیچ ارتباطی بین تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم وجود ندارد.
یکی از بزرگ ترین مطالعاتی که ثابت کرده تزریق واکسن ها باعث اوتیسم نمی شوند، در آوریل 2019 در Annals of Internal Medicine منتشر شد. این تحقیق بیش از 650.000 کودک متولد شده بین سال های 1999 و 2010 را مورد بررسی قرار داد.
آن ها نرخ های اوتیسم را بین کودکانی که واکسن MMR دریافت کرده اند و کودکانی که واکسن دریافت نکرده اند، مقایسه کردند. آن ها هیچ گونه افزایش خطر اوتیسم در گروه واکسینه شده پیدا نکردند. در واقع، گروه واکسینه شده نرخ کمتری از اوتیسم داشتند.
این تفاوت آنقدر زیاد نبود که بخواهیم بگوییم واکسن MMR می تواند به طور خاص از اوتیسم جلوگیری کند، اما این نتایج به طور قطع ثابت می کنند که واکسن های MMR باعث اوتیسم نمی شوند.
مطالعه بزرگ دیگری که به طور خاص تعدادی از کودکان با خطر بالای ابتلا به اوتیسم را بررسی کرده بود، نتایج مشابهی نشان داد. آیا واکسن ها ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را برای این کودکان افزایش دهند؟
جواب منفی است. آن مطالعه نشان داد که واکسن ها نرخ اوتیسم را حتی در کودکان پرخطر افزایش نمی دهند.
علت اوتیسم چیست؟
بارها و بارها، مطالعات علمی معتبر و قابل اعتماد نشان داده اند که هیچ ارتباطی بین تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم وجود ندارد.
اما چه چیزی باعث ابتلا به اوتیسم می شود؟ متأسفانه این موضوع همچنان ناشناخته است.
اوتیسم در حال افزایش است و ما نمی توانیم به خانواده ها پاسخ قطعی در مورد اینکه چرا این اتفاق می افتد، ارائه بدهیم. بنابراین این باعث می شود برخی مردم به دنبال دلایل اشتباهی بروند. (به همین دلیل است که نظریه ها در مورد ارتباط تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم همچنان وجود دارند.)
در ایالات متحده آمریکا، از هر 36 کودک 1 نفر اوتیسم دارد. و نظریات زیادی در مورد علت اوتیسم وجود دارد.
ما می دانیم که اوتیسم می تواند یک جزء ژنتیکی قوی داشته باشد. و برخی مطالعات نشان می دهند که عوامل محیطی با اوتیسم مرتبط هستند. این عوامل ممکن است شامل مواردی مانند:
- بارداری در سن بالای ۳۵ سال
- داشتن دیابت بارداری
- برخی مشکلات در هنگام تولد
علاوه بر این، برخی نظریات پیشنهاد می دهند که نرخ های اوتیسم در واقع در حال افزایش نیستند (یا افزایش چشمگیری نداشته اند). بلکه ما اکنون این شرایط را بهتر درک می کنیم. این به این معنی است که اکنون بیشتر افرادی که ممکن بود در نسل های گذشته شناسایی نشوند، اکنون تشخیص داده می شوند.
اما احتمالا هر سه عامل در این موضوع نقش دارند.
افزایش نرخ مشاهده شده در اوتیسم احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی است، به علاوه این که ما در شناسایی و تشخیص بهتر عمل می کنیم.
اهمیت واکسیناسیون
واکنش های ایمنی بهترین راه برای محافظت از کودکان در برابر بیماری های کشنده است، هم در دوران کودکی و هم در طول زندگی آن ها.
تمام بیماری هایی که برای آن ها واکسینه می شویم، بیماری های واقعی هستند که هنوز در جهان وجود دارند و می توانند موجب ناتوانی های جدی و بلندمدت شوند و حتی در بدترین شرایط باعث مرگ شوند.
عدم واکسیناسیون می تواند کودک شما را در معرض این بیماری ها قرار دهد. پس تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم نظریه ای است امری است که واقعیت ندارد.
واکسن ها می توانند به حدی موفق باشند که بیماری را در مناطق با پوشش واکسیناسیون بالا به طور کامل ریشه کن کنند. به همین دلیل است که دیگر در آمریکا سرخچه یا دیفتری مشاهده نمی شود.
اما مسئله ای که وجود دارد این است که همان طور که در مورد سرخک مشاهده کردیم، اگر واکسیناسیون برای این بیماری ها ادامه نیابد، می توانیم شاهد بازگشت مجدد آن ها باشیم.
این به این دلیل است که نرخ های بالای واکسیناسیون در جمعیت باعث ایجاد «ایمنی جمعی» می شود. به این معنا که تعداد کافی از افراد ایمن شده اند تا بیماری نتواند گسترش یابد.
اگر نرخ های واکسیناسیون کاهش یابد، این محافظت از بین می رود. این به این معنی است که افرادی که نمی توانند واکسن دریافت کنند، از جمله نوزادانی که برای تزریق واکسن ها خیلی کوچک هستند و افرادی که بیماری های خاص دارند در معرض خطر زیادی خواهند بود.
پیش از واکسیناسیون گسترده، حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر در سال به دلیل سرخک جان خود را از دست می دادند.
برای دستیابی به ایمنی گروهی و جلوگیری از شیوع سرخک، ۹۵ درصد از افراد باید واکسینه شوند. اکنون در برخی مناطق آمریکا، نرخ واکسیناسیون سرخک به زیر ۸۰ درصد رسیده است. بنابراین، ما به زودی شاهد شیوع بیشتری از سرخک خواهیم بود.
واکسیناسیون و سیستم ایمنی
درباره برنامه واکسیناسیون برای کودکان، برخی افراد نگران هستند که فرزندانشان بیش از حد واکسن دریافت کنند.
سیستم ایمنی نوزادان کاملا آماده است که تمام این آنتی ژن ها را در یک زمان دریافت کند. مطمئن باشید که ویروس ها و باکتری هایی که نوزادان در ابتدا در معرض آن ها قرار می گیرند بسیار زیادن حتی ممکن است یکی از مکان هایی که باعث انتقال ویروس ها و باکتری ها به نوزادان شود، همین سوپرمارکت ها باشند.
موضوع کاملا روشن است، واکسن ها جان انسان ها را نجات می دهند و هیچ ارتباطی بین تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم وجود ندارد.
سخنی از نی نی تینی
در این مقاله به این موضوع پرداخته ایم که هیچ گونه ارتباطی بین تزریق واکسن ها و ابتلا به اوتیسم وجود ندارد. نظریه ای که واکسن ها باعث اوتیسم می شوند، از مطالعه ای نادرست در دهه ۱۹۹۰ نشأت گرفته که بعدها کاملا بی اعتبار شد. پژوهش های علمی معتبر و بزرگ، به طور قاطع نشان داده اند که واکسن ها ایمن و مؤثر هستند و هیچ تاثیری بر بروز اوتیسم ندارند.
اما دلایل واقعی ابتلا به اوتیسم هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان می دهند که عوامل ژنتیکی و محیطی می توانند در بروز این وضعیت نقش داشته باشند. واکسیناسیون همچنان بهترین راه برای محافظت از کودکان در برابر بیماری های خطرناک و جلوگیری از شیوع آن ها در جامعه است.
