آموزش رفتار محترمانه به کودکان

انتظار چه رفتاری را از کودکان داشته باشیم؟

تلاش برای به دست آوردن رفتار محترمانه از یک کودک سه ساله مثل تلاش برای گرفتن آب از سنگ است. دلیلش هم این است که مهارت های زبانی کودک سه ساله هنوز در حال توسعه است. بنابراین وقتی به او می گویید که وقت خواب است، او نمی تواند بگوید: «خیلی دارم با کامیون هایم خوش می گذرانم و می خوام ببینم آیا می تونیم برای پنج دقیقه بیشتر بازی کنیم؟» بلکه به احتمال زیاد شما را نادیده می گیرد، زبانش را بیرون می آورد یا با صدای بلند می گوید: «ازت متنفرم!»

آنچه می توانید انجام دهید

رفتار محترمانه را به کودک نشان دهید

ما معمولا به فرزندانمان همان احترامی را که از آنها توقع داریم، نشان نمی دهیم. ما گیج می شویم زیرا تربیت ما اغلب احترام را با ترس برابر می داند. مثلا من واقعا به پدرم احترام می گذاشتم چون می دانستم اگر این کار را نمی کردم من را کتک می زد. این احترام نیست، این ترس است.

به جای آن، با گوش دادن شروع کنید. ممکن است سخت باشد که با صبر منتظر بمانید تا کودک سه ساله حرفش را بزند، اما ارزشش را دارد. هم سن او شوید، به چشمانش نگاه کنید و به او نشان دهید که به آنچه می گوید علاقه دارید. این بهترین راه برای آموزش اوست.

احساسات کودکتان را تأیید کنید

این کار هم احترام را نشان می دهد. وقتی احساسات کودک را کم اهمیت جلوه می دهید در واقع به او نشان می دهید که احساساتش را جدی نمی گیرید. در عوض، می توانید با تصدیق احساسات کودک، احترام نشان دهید: مثلا، می دونم که ناراحت کننده است که کاسه آبی امروز کثیفه. می خوای کاسه سبز یا بنفش رو انتخاب کنی؟ بیا با هم کاسه آبی رو تو ماشین ظرفشویی بذاریم تا برای میان وعده بعدی تمیز بشه. به کودکان انتخاب ها و استقلال بدهید تا به آنها احترام نشان دهید. به کودک اجازه دهید در طول روز انتخاب های کوچکی انجام دهد تا احساس توانایی کند و احترام شما را ببیند.

مودبانه پاسخ دادن را به او یاد بدهید

کودک شما می تواند از طریق ادب و احترام، به دیگران علاقه نشان دهد. به محض اینکه بتواند به صورت شفاهی ارتباط برقرار کند، می تواند یاد بگیرد از کلماتی مانند «لطفاً» و «ممنونم» استفاده کند. توضیح دهید که دوست دارید وقتی با ادب با شما صحبت می کند به او کمک کنید و اینکه از اینکه دستور می دهد خوشتان نمی آید.

باز هم، خودتان با احترام رفتار کنید، بهتر از این است که سخنرانی کنید. به طور منظم به کودک سه ساله تان (و دیگران) بگویید «لطفاً» و «ممنونم»، و او یاد می گیرد که این عبارات بخشی از ارتباطات عادی، هم در خانواده و هم در اجتماع هستند.

از واکنش های شدید و بیش از حد خودداری کنید

اگر کودکتان شما را زد یا شما را «کله پوک» صدا کرد، سعی کنید ناراحت نشوید (بالاخره شما می دانید که کله پوک نیستید). کودکان عمدا بی احترامی نمی کنند، بلکه ممکن است آزمایش کنند که چه واکنشی دریافت می کنند. به جای آن، چهره به چهره شوید و به آرامی اما محکم بگویید: ما در این خانواده این گونه صحبت نمی کنیم.

سپس به او نشان دهید که چگونه می تواند با احترام خواسته اش را بیان کند: «وقتی می خوای با من بازی کنی، فقط مهربانانه بهم بگو. مثلا بگو: مامان، می خوام الان بیای برام داستان بخونی.

انتظار اختلاف نظر داشته باشید

اگر بچه ها همیشه با خوشحالی درخواست های ما را می پذیرفتند زندگی آسان تر می شد ، اما این در طبیعت انسان نیست. سعی کنید به یاد داشته باشید که وقتی کودکتان کار شما را انجام نمی دهد، قصد بی احترامی ندارد، بلکه فقط نظر متفاوتی دارد. به او یاد بدهید که اگر بتواند بیان بی احترامی خود را متوقف کند («تو هیچ وقت منو پارک نمی بری، تو مامان بدی هستی!») و به جای آن یاد بگیرد که درخواست هایش را به شیوه ای مثبت مطرح کند («می تونیم لطفا بعد فروشگاه پارک بریم؟») بهتر نتیجه می گیرد.

حد و حدود را تعیین کنید

یکی از بهترین راه ها برای نشان دادن احترام، مهربان و قاطع بودن در تربیت است. مهربانی نشان دهنده احترام به فرزندتان است و قاطع بودن نشان دهنده احترام به آنچه باید انجام شود. بنابراین اگر کودک پیش دبستانی شما در سوپرمارکت جیغ کشید و هیچ یک از تاکتیک های مقابله ای شما کارساز نبود، چه می کنید؟ مهربانانه اما قاطعانه او را به ماشین ببرید و کنارش بنشینید و بگویید: می بینم چقدر ناراحتی. من اینجام تا بهت کمک کنم آروم شی.

وقتی آرام شد، با ملایمت بگویید: حالا آماده ای دوباره امتحان کنی؟ و به فروشگاه برگردید. در نهایت، او یاد خواهد گرفت که گریه و جیغ زدن تغییری در این واقعیت که خرید مواد غذایی باید انجام شود، نمی دهد.

رفتار محترمانه را تحسین کنید

نمایش های خودجوش ادب و احترام کودک سه ساله تان را تا حد امکان تقویت کنید. اما دقیق باشید. تحسین باید رفتار را با جزئیات توصیف کند. ما تمایل داریم بگوییم: دختر خوب، پسر خوب، کار خوب. در عوض بگویید: ممنون که وقتی خوراکی میخوای از کلمه لطفا استفاده می کنی یا ممنون که وقتی بقیه بچه ها بستنی شون ر گرفتن، منتظر نوبتت موندی. دقیق باشید و مطمئن باشید که کودکتان متوجه خواهد شد که تلاش هایش ارزشمند و قدردانی شده اند.