آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان

آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان از واکنش های شایع درخانواده هایی است که علاقه به نگه داری حیوانات خانگی دارند، اگر فرزندتان به آلرژی حیوانات خانگی دچار شد لازم نیست حیوان خانگی خود را کنار بگذارید. اما باید او را از حیوانات دور نگه دارید و در عین حال به نظافت و تصفیه هوا اهمیت زیادی بدهید. اگر نوزاد دارید، جالب است بدانید که ممکن است با داشتن یک سگ یا گربه (یا حتی هر دو) از بروز علائم آلرژی در او جلوگیری کنید.

آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان چگونه رخ می دهد؟

آلرژی به حیوانات خانگی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی کودک شما به شوره حیوانات (ذرات ریز پوستی مشابه شوره سر)، بزاق، ادرار یا مدفوع آن ها واکنش نشان داده و بیش از حد فعال شود. کافی است نوزاد شما دانه های شوره را استنشاق کند یا با بزاق یک سگ تماس داشته باشد تا بدنش هیستامین و بیش از 40 ماده شیمیایی دیگر را برای مقابله با پروتئین های حساسیت زا آزاد کند. در نتیجه، عطسه، خس خس سینه و آبریزش چشم از نشانه های آلرژی هستند، ظاهر می شوند.

هر حیوانی که خز یا پر داشته باشد از جمله سگ ها، همسترها، پرندگان و به ویژه گربه ها می توانند در کودکانی که به آلرژی مستعد هستند، واکنش آلرژیک ایجاد کند. برخلاف تصور عمومی، خود خز حیوانات معمولا عامل آلرژی نیستند. به همین دلیل است که حتی سگ ها و گربه های بدون مو یا مو کوتاه نیز می توانند آلرژی ایجاد کنند. با این حال، مو حیوانات می تواند شوره، بزاق یا سایر آلرژن ها مانند گرد و غبار، کپک یا گرده گیاهان را به دام بیندازد و موجب علائم آلرژیک مانند بثورات پوستی شود.

علائم آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان

برخی از نشانه های رایج آلرژی به حیوانات خانگی عبارتند از:

• آبریزش بینی
• خارش و آبریزش چشم
• عطسه
• سرفه یا خس خس سینه
• خارش پوست
• کهیر (لکه های قرمز و برجسته روی پوست) یا بثورات پوستی ناشی از آلرژی به شوره حیوانات

 آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان از چه سنی ظاهر می شوند؟

آلرژی به حیوانات خانگی می تواند از دوران نوزادی شروع شود، اما معمولا قبل از یک یا دو سالگی علائمی ایجاد نمی کند. این موضوع در مورد آلرژی فصلی به انواع مختلف گرده ها نیز صدق می کند. با این حال، نوزادان ممکن است در سال اول زندگی به برخی مواد غذایی حساسیت داشته باشند یا دچار اگزما (یک بیماری پوستی مرتبط با آلرژی) شوند.

آیا فرزند من به حیوان خانگی مان آلرژی خواهد داشت؟

هر فردی می تواند به حیوانات خانگی حساسیت داشته باشد. اما برخی نوزادان و کودکان بیشتر در معرض این خطر قرار دارند، از جمله:

• کودکانی که سابقه خانوادگی قوی از آلرژی یا آسم دارند: ژنتیک نقش مهمی دارد. اگر یکی از والدین آلرژی داشته باشد، احتمال بروز آن در نوزاد 30 درصد است. اما اگر هر دو والدین آلرژیک باشند، این احتمال به 70 درصد می رسد.
• کودکانی که به آلرژی های دیگر یا بیماری های مرتبط با آلرژی مانند آسم یا اگزما مبتلا هستند.

تشخیص آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان

تنها راه قطعی برای تشخیص آلرژی به حیوانات خانگی، مراجعه به متخصص اطفال یا متخصص آلرژی است. اما برخی نشانه ها می توانند سرنخ هایی در این زمینه ارائه دهند:

• علائم آلرژی کودک شما در تمام سال وجود دارد، برخلاف آلرژی فصلی که معمولا در بهار یا پاییز ظاهر می شود. البته، آلرژی های دیگر مانند حساسیت به گرد و غبار، سوسک ها یا کپک نیز می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند.
• علائم او بعد از سفر یا ترک خانه به مدت یک هفته بهبود می یابد، به این معنا که دور شدن از حیوان خانگی علائم را کاهش می دهد.
• هنگام بازی یا در آغوش گرفتن حیوان خانگی، علائم آلرژی او بدتر می شود.

ممکن است با خارج کردن سگ یا گربه از خانه هم نتوانید نتیجه قطعی بگیرید، زیرا مقدار زیادی شوره در فرش ها، مبلمان و تختخواب باقی می ماند که حتی ماه ها بعد می تواند علائم آلرژی کودک را تحریک کند.

همچنین، شوره حیوانات می تواند روی لباس های شما یا فرزندتان باقی بماند و حتی در محیط های دیگر مانند خانه پدربزرگ و مادربزرگ یا هتل باعث واکنش آلرژیک شود. طبق گفته متخصصان، حتی پس از حذف منبع آلرژن، علائم می توانند تا چند روز ادامه داشته باشند.

علاوه بر این، ممکن است کودک شما به گرده یا کپکی که سگتان از بیرون به داخل خانه می آورد حساس باشد. اگر به این موضوع مشکوک هستید، بهتر است فرزندتان را نزد پزشک ببرید.

چگونه پزشک آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان را تشخیص می دهد؟

در طول ویزیت، پزشک معمولا این مراحل را انجام می دهد:

• سؤال در مورد علائم کودک
• بررسی بینی و گلوی او برای یافتن علائم التهاب
• ارجاع کودک به متخصص آلرژی برای انجام تست های آلرژی

تست های آلرژی شامل موارد زیر هستند:

• تست خراش پوستی: در این روش، مقدار کمی از مواد آلرژی زا (مانند شوره حیوانات، گرده، مایت های گرد و غبار و بزاق حیوانات) روی سطح پوست کودک اعمال شده و پوست کمی خراش داده می شود. اگر بعد از 15 تا 20 دقیقه، برآمدگی هایی مشابه نیش پشه ظاهر شود، نشان دهنده ی واکنش آلرژیک است.
• آزمایش خون: این آزمایش میزان آنتی بادی های بدن در برابر آلرژن هایی مانند شوره یا بزاق حیوانات را اندازه گیری می کند. دقت این روش نسبت به تست خراش پوستی کمتر است، اما در کودکانی که مشکلات پوستی دارند یا مرتبا داروهای آلرژی مصرف می کنند، استفاده می شود.

آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان چگونه از بین می رود؟

برخی از کودکان با گذشت زمان نسبت به حیوان خانگی خود تحمل بیشتری پیدا می کنند و به مرور حساسیتشان کاهش می یابد. اما این وضعیت دائمی نیست!

اگر حیوان خانگی مدتی در کنار کودک نباشد، ممکن است حساسیت بازگردد. برای مثال، اگر گربه ای که فرزندتان به آن عادت کرده بود از دنیا برود و شما یک بچه گربه جدید بیاورید، ممکن است علائم آلرژی دوباره ظاهر شوند.
همچنین، کودک شما ممکن است به گربه ی دوستش واکنش نشان دهد، اما به گربه ی خودتان نه، زیرا بدن او به مرور به شوره و بزاق حیوان خانگی خودتان عادت کرده است.

روش های درمان آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان

پزشکان معمولا توصیه می کنند که کودکان خردسال از حیوان خانگی دور بمانند یا در موارد شدید، حیوان را از خانه خارج کنید، به ویژه اگر علائم آلرژی شدید باشد یا کودک دچار آسم شود.

اگر تصمیم به دور کردن حیوان خانگی بگیرید، باید تمام آثار شوره، مو و بزاق او را از خانه پاک کنید. این شامل تمیز کردن عمیق فرش ها، مبلمان، پرده ها و ملحفه ها می شود. با این حال، حتی با این اقدامات، ممکن است ماه ها طول بکشد تا سطح آلرژن ها در محیط کاهش یابد و علائم آلرژی از بین بروند.

اگر پس از خروج حیوان از خانه، علائم آلرژی به حیوانات خانگی در نوزادان و کودکان ادامه داشت، پزشک ممکن است داروهای آلرژی را توصیه کند:

• شستشوی بینی با محلول نمکی: اگر واکنش کودک خفیف باشد، این روش ممکن است کافی باشد.
• آنتی هیستامین ها و داروهای ضدآلرژی: در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است مصرف داروهای آلرژی را توصیه کند.
• تزریق واکسن آلرژی (ایمونوتراپی): این روش برای کودکان بزرگ تر که سایر داروها برایشان مؤثر نبوده، مناسب است. واکسن ها حاوی مقدار کمی از آلرژن خالص شده هستند و طی 3 سال به تدریج سیستم ایمنی بدن را نسبت به آن مقاوم می کنند. این کار باید تحت نظر یک متخصص آلرژی باتجربه انجام شود.

راهکارهای خانگی برای کاهش آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان

اگر قصد نگه داشتن حیوان خانگی را دارید، این اقدامات می توانند سطح آلرژن های محیطی را کاهش دهند:

• ایجاد مناطق بدون حیوان: بهتر است دسترسی حیوان را به چند اتاق محدود کنید، به ویژه اتاق کودک.
• حذف فرش ها: فرش ها آلرژن ها را برای ماه ها در خود نگه می دارند. استفاده از کفپوش های چوبی گزینه ی بهتری است.
• تمیز کردن مرتب خانه: پرده ها، مبلمان، دیوارها و حتی عروسک های پولیشی کودک می توانند شوره حیوان را نگه دارند.
• استفاده از فیلترهای هوا: از فیلترهای مخصوص سیستم های تهویه یا تصفیه کننده هوا HEPA استفاده کنید.
• استفاده از جاروبرقی با فیلتر HEPA: این نوع جاروبرقی آلرژن های موجود در خانه را به دام می اندازد.
• حمام و نظافت منظم حیوان: استحمام هفتگی و شانه زدن مرتب می تواند میزان شوره ی حیوان را کاهش دهد.
• تعویض لباس پس از تماس با حیوان: لباس های آلوده را در سبد لباس های جداگانه قرار دهید و کودک را قبل از خواب به حمام ببرید.

حتی با وجود آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان ، داشتن حیوان خانگی مزایایی برای آنها دارد که ممکن است ارزش کنار آمدن با آلرژی های خفیف را داشته باشد.

آیا می توان از بروز آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان پیشگیری کرد؟

برخی تحقیقات نشان داده اند که نوزادانی که در سال اول زندگی با سگ یا گربه در خانه زندگی می کنند، کمتر در معرض آلرژی قرار می گیرند. با این حال، این موضوع هنوز به طور قطعی تأیید نشده است.

اگر سابقه ی آلرژی در خانواده وجود دارد، توصیه می شود که حیوان خانگی نداشته باشید. زیرا احتمال بروز آلرژی در کودکانی که والدینشان مبتلا به آلرژی هستند، بیشتر است.

آیا برخی حیوانات آلرژی زا تر از بقیه هستند؟

تمام حیوانات پشمالو و خزدار می توانند آلرژی ایجاد کنند. در ادامه، تأثیر حیوانات مختلف بررسی شده است:

• سگ ها: برخلاف باور رایج، نژادهایی مانند پودل یا سگ های بدون مو نیز می توانند آلرژی ایجاد کنند.
• گربه ها: دانه های شوره ی گربه کوچک تر و چسبنده تر از شوره ی سگ هستند و می توانند در هوا پخش شوند.
• جوندگان (همستر، موش و خرگوش): این حیوانات به دلیل تماس مداوم با فضولات خود، ممکن است آلرژی را تشدید کنند.
• ماهی ها و خزندگان: فاقد شوره ی آلرژی زا هستند اما ممکن است باکتری های بیماری زا مانند سالمونلا را منتقل کنند.

سخنی از نی نی تینی

آلرژی به حیوانات خانگی در کودکان و نوزادان می تواند چالش برانگیز باشد، اما با شناخت علائم، تشخیص صحیح و اجرای اقدامات پیشگیرانه، می توان شدت آن را کاهش داد. اگر چه در برخی موارد توصیه می شود که حیوان خانگی از خانه خارج شود، اما روش هایی مانند ایجاد مناطق بدون حیوان، تمیزکاری منظم، استفاده از فیلترهای   HEPA  و حمام کردن مرتب حیوانات می توانند میزان آلرژن ها را تا حد زیادی کاهش دهند.

همچنین، اگر کودک شما از ابتدا با حیوان خانگی بزرگ شود، احتمال بروز آلرژی ممکن است کمتر شود، اما این موضوع هنوز کاملاً اثبات نشده است، به ویژه در خانواده هایی که سابقه ی آلرژی دارند. در نهایت، تصمیم گیری درباره ی نگهداری یا حذف حیوان خانگی باید بر اساس شدت آلرژی، توصیه های پزشک و شرایط خانواده انجام شود.